ตั้งชื่อว่าหอยฝาเดียวกับสองฝา ซึ่งมีมากที่สุดในธรรมชาติเป็นเลขคู่กับเลขคู่ ที่มีหลายฝามากกว่านี้ก็ไม่ปรากฏ หอยสามฝาสี่ฝา เพราะไม่รู้ว่าจะมีรูปแบบอย่างไร สำหรับหอยฝาเดียวที่เราเห็นๆ ทั้งที่กินได้และกินไม่ได้ หอยขม หอยโข่งหอยสังข์ หอยทากเวลากินหอยพวกนี้จะกินยาก เช่นต้องดูดเนื้อหอยออกมาหรือใช้ไม้แทงดึงออกมา หรือต้องทำลายเปลือกนอกเสียก่อน หายกินได้ประเภทนี้มีไม่มากนัก แต่หอยที่กินได้ประเภทสองฝามีมากกว่าเยอะ ทั้งนี้อาจเป็นเพราะหลบหลีกศัตรูได้ง่ายกว่า หาอาหารได้ง่ายกว่า และที่สำคัญการนำมาบริโภคของคนก็ง่ายกว่าด้วย เช่นหอยลาย หอยแมงภู่ หอยแครง หอยเสียบ หอยนางรม หอยหวาน หอยพง แต่หอยที่ไม่ค่อยเป็นหอยก็ตือปูเสฉวนนั้นอยู่ในประเภทหอยฝาเดียว
การออกแบบหอยของธรรมชาตินั้นจำกัดอยู่ที่ฝาเดียวและสองฝา เป็นเลขที่ลงตัว ซึ่งเป็นความเหมาะสมที่ธรรมชาติได้สรรค์สร้างมา ทำให้การมีชีวิตของหอยก็สะดวก นำมาเป็นอาหารของคนก็สะดวก สรุปได้ว่ามีการออกแบบตามความเหมาะสมที่จะอยู่รอดของหอยเอง และของระบบนิเวศ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น