วันนี้มีคนนำปูดำมาให้ก็หลายตัว เป็นปูสดยังเป็นๆ ซึ่งก็ต้องมัดก้ามไว้ไม่ให้หนีบคนที่จะมาจับ แต่พอจะทำให้สุกหรือทำเป็นกับข้าวกินก็เกิดสงสาร ถ้าจับใส่หม้อต้มเลยปูก็คงทรมานเจ็บปวดก่อนตาย ก็เลยคิดว่าถ้าเราตัดตัวปูเป็นสองท่อนให้มันตายเสียก่อนแล้ว ปูก็น่าจะทรมานน้อยกว่า ว่าแล้วก็ตัดปูเป็นสองท่อนตามแนวขวางแยกขาออกไปสองด้าน ก็คิดว่าปูคงตายแล้วก็ไปแก้เชือกที่ผูกก้ามหนีบอันใหญ่ออก ทันใดนั้นอย่างไม่คาดคิดมันยังมีแรงหนีบเอานิ้วเสียเหลือดกระฉูดเลย คนที่มาเห็นก็เลยจัดการต้มปูให้โดยไม่ต้องนึกถึงความสงสารอีกต่อไป
ที่ผ่านมาเรายังไม่เคยเห็นว่ามีใครผูกก้ามปูม้าป้องกันหนีบ เพราะที่วางขายอยู่ถ้าเป็นปูม้านั้นล้วนตายแล้ว และโดยธรรมชาติของมันหลังจากถูกจับขึ้นจากน้ำทะเลก็คงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน แต่สำหรับปูดำหลังจากจับได้สามารถอยู่ได้โดยไม่เสียชีวิตเป็นเวลาหลายวันกว่ามันจะตาย ด้วยเหตุนี้สำหรับปูดำใกล้ตายหรือที่ตายแล้วถือว่าเป็นปูที่นำมาทำอาหารแล้วไม่อะหร่อย สู้ปูที่เพิ่งจับได้ใหม่ๆไม่ได้ เกี่ยวกับปูดำมีเรื่องแปลกอยู่อีกอย่างหนึ่งสิ่งที่ทำให้ปูดำตายได้ง่ายก็คือเมื่อยุงมากัดตาปู แล้วมันแพ้ทางกันปูจะตายอย่างรวดเร็ว
ปูที่ลอกคราบจะเป็นปูนิ่ม แม้แต่กระดองปูก็ยังนิ่มสามารถบริโภคได้หมด ซึ่งนิยมนำไปทำอาหารได้หลายอย่าง ปูนิ่มที่มีอยู่ในธรรมชาตินั้นมีน้อยมาก เพราะเมื่อปูลอกคราบเป็นช่วงที่ปูอ่อนแอมากที่สุด กระดองปูจะมีแคลเซียมาสะสมอย่างรวดเร็วเพื่อเป็นเกาะป้องกันตัว ดังนั้นปูนิ่มจึงต้องมีการเพาะเลี้ยง ควบคุมจังหวะการลอกคราบที่จะนำไปบริโภคไดัมีการตั้งฟาร์มเลี้ยงปูนิ่มเป็นอุตสาหกรรมกันทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น