ควันหลงกีฬาคนพิการในลิกอร์เกมส์

แม้ว่าฝนจะตกหนักบาง เบาบ้าง ก็ไม่ได้ทำให้การแข่งขันกีฬาคนพิการต้องล้มเลิก การแข่งขันกีฬาคนพิการก็ดำเนินไปด้วยดี ด้วยสปิริสของนักกีฬาอย่างแท้จริง มีการแข่งขันกันท่ามกลางสายฝนที่โปรยลงมา ทั้งเปตองและยิงธนู แม้จะพิการอย่างอื่นแต่มือยังใช้ได้ดี สนามยิ่งธนูจะแฉะอย่างไร ก็แข่งขันกันจนจบ รับเหรียญกันข้างสนามที่แฉะน้อยที่สุดแล้ว ส่วนการแข่งขันเปตองต้องแก้ปัญหาในการเพิ่มสนามให้มากขึ้นลดความกว้างสนามมาตรฐานลงสนามละ 1 เมตร เพราะสนามในลู่วิ่งมิอาจใช้ได้อันเนื่องมาจากฝนที่ตกมาอย่างต่อเนื่อง สนามเปตองแม้ฝนจะตกอย่างไรก็ยังใช้การได้ เพราะพืนสนามไม่เก็บน้ำมีทางระบายน้ำที่ดี


ที่สนามยูโดแม้มีการแข่งขันเพียง 6 คู่ และแข่งขันเพียงวันเดียว แม้นักกีฬาไม่สามารถที่จะเห็นหน้าคู่ต่อสู้ได้ กรรมการต้องนำมาให้จับกันก่อนที่จะให้กระชากลากดึงเพื่อเอาชนะกันตามกติกา เพราะนักกีฬาทั้งคู่ต่างก็เป็นคนตาตาบอดทั้งสองข้าง

ทั้งปิงปองและยกน้ำหนักต่างก็แข่งขันกันในร่มไม่มีปัญหาเรื่องฝน ใช้ความสามารถของอวัยวะที่ยังใช้ได้ดีคือมือ ปิงปองต้องมีความคล่องตัวว่องไว ส่วนยกน้ำหนักอาจเชื่องช้าบ้าง เพราะต้องมีกรรมการคอยระวังไม่ให้ลูกเหล็กหล่นใส่ มีเพลงประกอบขณะแข่งขันและรับเหรียญรางวัลที่สร้างบรรยากาศให้กำลังใจ และสร้างแรงบันดานใจ ความภูมิใจให้นักกีฬ่า มีข้อสังเกตอย่างหนึ่งว่าสำหรับนักกีฬายกน้ำหนักแล้วในแต่ละรุ่นจะใช้น้ำหนักเป็นเกณฑ์ในการกำหนดรุ่น ทำให้ผู้พิการที่ขาขาดมากได้เปรียบกว่าเพราะน้ำหนักจะเบากว่าเมื่อชั่งน้ำหนัก

กีฬาบางประเภทที่ไม่มีการแข่งในมหาวิทยาลัยราชภัฏคือกีฬาว่ายน้ำ แต่ก็มีผู้เล่าให้ฟังว่า มีนักกีฬาว่ายน้ำที่ชนะคนหนึ่งชนะการแข่งขันทั้งๆ ที่ไม่มีแขน นึกไม่ออกว่าเข้าข่ายว่ายน้ำประเภทใด ที่อดประหลาดใจไม่ได้ในกีฬาอีกประเภทคือคนขาขาดเล่นตะกร้อ ผมก็เลยตีความเอาว่าขาขาดข้างเดียว ก็มีคนถามกันต่ออีกว่า เออ..เวลาจะเต๊ะทำอย่างไรในการใช้ขาเดียวแล้วกระโดดเต๊ะด้วย ต้องยอมรับว่าผมไม่ได้ไปดูด้วยตาตนเองเลยไม่ทราบว่าจะเป็นอย่างไร แต่ก็มาคิดดูว่า น่าจะเป็นว่าขาขาดข้างหนึ่งแล้วใส่ขาปลอมอีกข้างหรือเปล่า ใครทราบช่วยเสริมด้วยจะขอบพระคุณยิ่ง