งานเดือนสิบเริ่มต้นจากการจัดงานในวันวิสาขะบูชาเพื่อหารายได้ซ่อมแซมอุโบสถ ต่อจากนั้นผมไม่ทราบแน่ชัด แต่ที่ยังจำความได้สมัยเด็กถึงวัยรุ่นราว 40-50 ปีมาแล้วนั้น งานเดือนสิบนั้นจัดที่สนามหน้าเมืองครับ รถราก็ไม่มากเท่าปัจจุบัน ส่วนที่วัดพระธาตุมีมโหรสพเป็นหนังตะลุหรือลิเกมีขายของเล็กๆน้อย ผู้คนจะไปทำบุญให้ทาน บังสกุล และมีคนมากเป็นพิเศษ โดยเฉพาะที่เรียกว่าวันจ่าย บ้านผมอยู่ติดกับสุขศาลาที่หอนาฬิกา จะเห็นคนเดินจากวัดพระธาตุไปสนามหน้าเมือง และที่เดินมาวัดพระธาตุตลอดวันจนถึงค่ำ (ไม่ได้ใช้รถยนต์หรือจักรยานยนต์มากเหมือนในปัจจุบัน
วันเปิดงานเดือนสิบ จะมีการจัดวิ่งทน 10000 เมตร จุดปล่อยตัวที่สนามหน้าเมืองแล้วมาเวียนที่หน้าวัดพระธาตุแล้ววิ่งกลับไปผ่านหน้าเมืองไปเวียนกลับที่อนุสาวรีย์เจ้าพ่อดำกลับมาเข้าเส้นชัยที่สนามหน้าเมือง ใครเข้าเส้นชัยจะได้บัตรเข้าชมงานเดือนสิบฟรีตลอดงาน ในตอนนั้นการเข้างานเดือนสิบต้องชื้อบัตรเพื่อเข้าไปเที่ยวในงาน บางปีมีการแข่งขันจักรยานประเภทต่างๆ ด้วย คงเป็นการประชาสัมพันธ์งานอย่างหนึ่งว่าได้เริ่มขึ้นแล้ว
ในสมัยนั้นกิจกรรมทุกอย่างอยู่ที่สนามหน้าเมือง ตั้งแต่สนามชนโค สนามยิงปืนของทหาร มักคู่กับฟรอลีลาส ถังหมุนคนเหาะ จักรยานยนต์ไต่ถัง ภาพยนต์กลางแปลง รำวงกับนางรำ(ไม่ใช่รำวงเวียนครก) ลิเก หนังตะลุ ลำตัด มโนรา ละครลิง สวนสัตว์ย่อมๆ มีสัตว์แปลกๆให้ดู มายากลแสดงการตัดคอ เหล็กขูดชนกัน และสมัยนั้นยังมีจำบ๊ะ และมีการวิพากษ์วิจารณ์กันถึงความไม่เหมาะสมเพราะเป็นเมืองพระมีมติให้เลิกกันไป แต่ก็ได้แปลงรูปไปเป็นเมียงูบ้าง สาวอะพอลโล อะโกโก้อยู่พักหนึ่งก่อนจะหายไป
ประเภทเกมต่างๆ มีมากมายตั้งแต่ยิงปืนอัดลม ขว้างสิ่งของ ทอยห่วง และขว้างเป้าสาวน้อยตกน้ำ เกม บิงโก้รับรางวัลใหญ่เล็กตามที่กำหนดในแต่ละรอบ การเล่นจะมีตารางตัวเลข 5x5 แล้วมีการหยิบตัวเลขถ้าได้ตัวเลขครบแถวแนวนอนหรือแนวตั้งก็จะเป็นผู้ชนะได้ของรางวัลไป นอกจากนี้ยังมีเกมกีฬาพื้นบ้านคือการแข่งสบ้า การแข่งบาสเก็ตบอลล์นักเรียน และประชาชนในงานเดือนสิบอีกด้วย
และที่สำคัญอีกอย่างคือการแสดงศิลปหัตถกรรมของนักเรียนและประชาชน การประกวดภาพวาด สิ่งประดิษฐ์ของนักเรียนระดับต่างๆ ที่หอสมุดประชาชน ส่วนการแสดงของนักเรียนโรงเรียนต่างๆ จะจัดที่ศาลาประชาคม เป็นเวทีการแสดงคล้ายกับเวทีเครือข่ายอุดมศึกษาในปัจจุบัน
การออกร้านของหน่วยราชการ ห้างร้านบริษัท ร้านกาชาด โรงเรียน สถาบันอุดมศึกษา และโดยเฉพาะเมื่อก่อนร้านวิทยาลัยครูจะมีการขายอาหารและฟังเพลงจากนักร้องในวงดนตรีวิทยาลัยครูที่มีชื่อเสียงมากที่สุดสมัยนั้น และต่อมาเริ่มมีเวทีแข่งขันกลอน เพลงบอก รวมทั้งการโต้วาที สำหรับร้านขายอาหาร ไก่ย้างจิรพันธ์ นิพันธ์ ร้านขายของเล่น เสื้อผ้ารองเท้า แว่นตา ต้นไม้ และอื่นๆ ก็คล้ายๆ กับปัจจุบันที่เล่ามาก็คงจะได้เห็นความแตกต่างจากปัจจุบันในแง่สถานที่จัด กิจกรรมในงาน มโหรสพบางอย่างที่เปลี่ยนไป ตลอดจนการใช้ยวดยาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น