เป็นวิทยาการสาขาหนึ่งที่ว่าด้วยการใช้เวทมนต์คาถาเสกเป่าทำให้เกิดอิทธิฤทธิ์ขึ้น สามารถบันดาลให้เป็นไปตามที่ปรารถนา เช่นรักษาโรคภัยไข้เจ็บต่างๆให้หายไป โดยการเสกเป่าการรดน้ำมนต์หรือการประกอบพิธีกรรมต่างๆ เพื่อให้ประสบผลสำเร็จ ความมีโชค และความเจริญรุ่งเรือง. เป็นหลักวิชาสร้างความอัศจรรย์ให้เกิดขึ้น. ในกรณีการรักษาโรคโดยเฉกพาะเมื่อการรักษาโรคด้วยแผนปัจุปันไม่ได้ผล เช่นการรักษากระดูกแตกกระดูกหัก
หลายคนที่อายุดเลย 50 ปีไปแล้ว อาจเคยเห็นการรักษาเช่นฝีโดยใช้เวทมนต์คาถา ที่เรียกว่าการสูญด้วยปูนและน้ำลายใต้ลิ้นการตอกและการพ่น และแม้แต่ในปัจจุบันในเกือบทุกประเทศยังมีผู้ที่เชื่อในเรื่องเหล่านี้ มีการรดน้ำมนต์และพิธีกรรมต่างๆ เพื่อความปลอดภัยเมื่อมีทุกข์ภัยมาถึง เพื่อความสุขความเจริญ และหากพบว่าทำให้มีความเจริญขึ้นเป็นลำดับ ไม่ตกทุกได้ยากหรือมีภัยร้ายแรง และที่สำคัญก็คือความสบายใจ ความเชื่อในเรื่องเหล่านี้ สำหรับผู้ที่การศึกษามาน้อยหรือแทบไม่มีการศึกษาจะเป็นพวกที่เชื่อง่ายที่สุด ส่วนที่ผ่านการศึกษามาอย่างดีก็จะวิจารณ์ไตร่ตรองค้นคว้า เมื่อประจักษ์ในเหตุผลจึงเชื่อ
สำหรับพระพุทธองค์นั้นให้เชื่อในเรื่องบุญและกรรม การกระทำดีและชั่ว ทำดีก็ส่งผลในทางที่ดี และสอนให้เลิกเชื่อผีสางเทวดา อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้ละทิ้งความเชื่อเรื่องเวทมนต์คาถาเสียทั้งหมด ดังที่ทรงให้พระภิกษุสงฆืเจริญภาวนาคาถาพุทธคุณ เมื่อพระสงฆ์เกิดความกลัวด้วยเหตุต่างๆ ดังบทสวด
อิติปิโสภควา อรหัง สัมมาสัมพุทโะ วิชาจรณสัมปันโน สุคโต โลกวิทู อนุตโร ปรุสธัมมสารถิ สัตถาเทวมนุสสานัง พุทโธ ภควติ .. และสำหรับมนต์ที่เกี่ยวกับการบำบัดโรคภัยเจ็บ คือโพชญงคปริตร ที่พระพุทธองค์ทรงใช้เมื่อพระสาวกเกิดโรคาพาธมาก พระพุทธองค์ทรงไปเยื่ยมและทรงสวดโพชญงคปริตรให้ฟัง ถึงขั้นทำให้พระสาวกที่อาพาธหนักสามารถลุกเดินและหายจากโรคได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น