ตอนที่ 52เพราะความเห็นแก่ตัว จึงทำให้เห็นว่าตัวดี
หมายความว่า โดยสัญชาตญาณของสัตว์ มีความเห็นแก่ตัวติดมาตั้งแต่เกิด คนก็เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่หลีกไม่พ้นจากสัญชาตญาณอันนี้ คือมีความเห็นแก่ตัว เห็นว่าตัวเองดีกว่าใครๆ หมดจึงทำสิ่งต่างๆ เพื่อตัว ให้ตัวอยู่รอด แต่เมื่อได้รู้ถึงความจริงว่า ชีวิตเราอยู่ได้เพราะอาศัยผู้อื่นเป็นจำนวนมาก จึงได้ลดความเห็นแก่ตัวลง ทำเพื่อผู้อื่น ให้ผู้อื่นได้อยู่รอดด้วย ในที่สุดก็อยู่รอดด้วยกัน
ตอนที่ 53มีโรคอย่างหนึ่งหมอวิเศษอย่างไรก็รักษาไม่หาย คือโรค แก่ เจ็บ ตาย แต่มีหมอวิเศษท่านหนึ่ง รักษาให้หายได้
หมายความว่า โรคแก่ โรคเจ็บ โรคตาย หมอที่เป็นคนธรรมดา จะเป็นหมอแผนโบราณ หมอปัจจุบัน ก็รักษาให้หายไม่ได้ แต่ยังมีหมอวิเศษคือพระพุทธเจ้ารักษาให้หายได้ ตัวอย่างหญิงสาวชื่อ กีสาโคตมี มีลูกคนแรกกำลังน่ารักเกิดเสียชีวิต นางเกิดทุกข์มากเพราะโรคความตายของลูก อุ้มศพลูกเที่ยวหาหมอ เพื่อรักษาลูกที่ตายแล้วนั้นให้หาย ไม่มีหมอที่ไหนรักษาได้ จนมาพบกับหมอพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าให้นางไปหาเมล็ดพันธุ์ผักกาด มาประกอบเป็นตัวยา แต่ต้องเอาในหมู่บ้านที่ยังไม่มีคนตาย ปรากฏว่านางหาไม่ได้ เพราะมีคนตาย แล้วทั้งนั้น จึงเกิดปัญญาขึ้นมาว่า มันเป็นเช่นนั้นเอง โรคที่เกิดเพราะความตายของลูกจึงหายไป นั้นพระพุทธเจ้าเป็นหมอวิเศษที่รักษาโรคนี้ให้หายได้
ตอนที่ 54บัณฑิตจะไม่สนใจว่าใครพูด แต่จะสนใจว่าเขาพูดอะไร
หมายความว่า ผู้เป็นบัณฑิต อันได้แก่ผู้มีปัญญา จะรับฟังได้ในคำพูดของคนทุกคน จะไม่คำนึงถึงว่าผู้พูดนั้นเป็นใคร จบการศึกษาระดับใด หรือทำการงานอะไร เมื่อฟังแล้วนำมาคิดใคร่ครวญ ถือเอาสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้ ในคำพูดนั้นๆ เพราะทุกคนจะมีความรู้ความสามารถไม่เหมือนกัน แตกต่างกันไปตามสาขาการศึกษา และอาชีพการงานที่ได้กระทำติดต่อกันมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น