มีการนิยามความรักไว้หลายอย่าง แต่ทุกความหมายก็เป็นไปในทางที่ดี และส่วนมากความรักมักจะนิยามไปในทางที่ ความรักคือการเสียสละ ความรักคือการให้อภัย ความรักคือการให้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน และความรักคือความปรารถนาที่อยากให้คนที่รักมีความสุข ความรักคือการทำให้คนที่รักมีความสุขโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ
อย่างไรก็ตามการที่เราจะรักใครสักคนไม่ใช่่อยู่ดีๆ เราจะไปรักใครได้ เราต้องรู้จัก เราต้องมีความสัมพันธ์ มีทัศนะที่ตรงกันหรือใกล้เคียงกัน คนที่รักกันก็มักจะรักชอบในสิ่งเดียวกัน ซึ่งเป็นความสัมพันธ์ที่จะก่อให้เกิดความรัก ไม่ว่าจะเป็นความรักแบบใด ระหว่างเพื่อน ระหว่างคนรักและหนุ่มสาว ระหว่างพ่อแม่ลูก ผู้รับอุปถัมป์กับผู้อุปถัมป์ ระหว่างผู้ให้และผู้รับ ความสัมพันธ์ระหว่างกันดังกล่าวถ้าพัฒนาไปเป็นความรักที่แท้คือเสียสละไม่ต้องการสิ่งตอบแทน และถ้าเป็นความรักเทียมหรือหลงไปที่อาจก่อให้เกิดการ หึงหวง ทวงบุญคุณ หรือก่อให้เกิดความเคียดแค้นก็เป็นได้
ความรักบางครั้งก็ไม่มีเหตุผลอะไร ถ้าใครจะรักชอบใครด้วยเหตุผลใด เพราะเมื่อรักแล้วไม่ว่าเขาจะรักหรือไม่รักรักตอบ เขาจะดีหรือไม่ดี ก็ยังรักอยู่ ให้อภัยอยู่ ซึ่งอาจคิดได้ว่าเหมือนกับหลง คิดว่าเป็นความรักแท้บริสุทธิ์ ถ้ายังรักคนที่กระทำในสิ่งไม่ถูกต้อง นำความเดือดร้อนมาให้ผู้อื่นละก็น่าจะเป็นความหลงเสียมากกว่า ถ้ายังรักอยู่ก็ต้องช่วยให้คนที่รักนั้นหลุดพ้นจากความไม่ดีทั้งปวงให้ได้ คิดไปคิดมาความรักที่แท้อันเป็นอุดมคตินั้นหายากเพราะคงจะต้องรักมวลมนุษย์ทุกคนอย่างเท่าเทียม ถ้าใครทำได้เช่นนี้ก็น่าจะเรียกว่ารักบริสุทธิ์ได้ เพราะในทางโลกๆ นั้นความรักจำกัดเฉพาะคนใกล้ชิด ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง เพื่อนร่วมงาน ที่ยังคงมีทั้งรัก โลภ โกรธ หลง กันอยู่่ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตามก็อยากให้มีรักบริสุทธิ์หรือรักที่แท้กันให้มากๆ แล้วสังคมเราจะอยู่่เป็นสุขไม่วุ่นวายอย่างทุกวันนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น