การมีศิล คือการที่กายวาจาใจมีความสงบ จากบาปทังปวง ศิลที่แท้จริงเป็นความปกติของ กาย วาจา ใจ มีความหนักแน่นมั่นคงไม่หวั่นไหว ต่อกิเลสต่างๆ ยังเป็นปกติอยู่ตลอดเวลา จึงเปรียบเทียบศิลกับศิลาที่แข็งแกร่ง
การทำสมาธิจนมีสมาธิทำให้ได้พักกายใจ ยังไม่ใช่การดับทุกข์ การดับทุกข์ได้ก็ต้องอาศัยสติปัญญาที่เข้าไปรู้เห็นระหว่างความดีความเลว ความสงบกับไม่สงบว่าต่างกันอย่างไร ก็ต้องรู้สาเหตุแห่งทุกข์ได้ก่อนที่จะดับทุกข์ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น