วัดเคยเป็นแหล่งวิทยาการที่สำคัญของคนไทยตั้งแต่อดีตมา วัดเป็นแบบอย่างในหลายๆเรื่อง สมัยก่อนวัดเป็นเสมือนเป็นที่รวมของอะไรที่ดีๆ มาอยู่ที่วัด มีคนมาถวายวัดก็เก็บรักษาไว้ให้อนุชนรุ่นหลังได้ศึกษา ปัจจุบันต้องยอมรับว่า วิทยาการต่างๆ ได้สร้างสรรค์ขึ้นมามากมาย หลายอย่างไม่ได้เป็นความจำเป็นแก่ชีวิตมากนัก แต่ก็มีความสำคัญทางเศรษฐกิจ ด้วยเหตุนี้วัดจึงได้ลดความสำคัญไปมาก แต่ที่วัดยังมีความสำคัญเป็นอย่างมากก็คือ การเป็นแหล่งเรียนรู้ทางจิตวิญญาณ การศึกษาทางธรรม และการปฏิบัติตัวเพื่อให้เข้าสู่ความสุขสงบที่แท้จริง
อย่างไรก็ตามวัดก็ต้องมีการติดตามพัฒนาให้ทันโลกด้วยเช่นกันมิฉะนั้นก็จะเกิดช่วงว่าง ปัจจุบันเราได้เห็นวัดมากมายปล่อยปละละเลยในด้านต่างๆ ไม่ว่าด้านความสะอาด เราจะพบน้อยวัดนักที่จะมีห้องน้ำห้องส้วมที่สะอาดได้มาตรฐาน ในส่วนนี้ถ้าจะกล่าวไปแล้วเหมือนกับว่าวัดยังไม่พัฒนา แต่เอกชนพัฒนาไปได้ดีกว่าเพราะรู้ว่าการทำให้ห้องน้ำห้องท่าสะอาดแล้วจะมีผลต่อทางธุรกิจ สถานบริการหลายแหล่งจึงเห็นความสำคัญในเรื่องนี้ วัดบางวัดดูแล้วก็น่าจะมีผู้มีจิตศรัธาเยอะแต่ขาดการดูแลการจัดการที่ดี แต่ก็มีบ้างเหมือนกันที่บางวัดแม้จะเป็นวัดเล็กอยู่ไกลเมืองแต่ก็ดูแลเรื่องนี้ได้สมฐานะ ผู้เขียนมีความเชื่อว่าว่าวัดจะพัฒนา คนจะพัฒนาก็ต้องพัฒนาทั้งร่างกายจิตใจ อะไรที่ทำให้ร่างกายดีก็ส่งผลต่อจิตใจเป็นธรรมดา เหมือนกับที่กล่าวกันว่ากายดีส่งผลให้ใจดี ใจดีส่งผลให้กายดีเป็นปฏิภาคซึ่งกันและกันได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น