ภาพยนต์แต่ละเรื่องมักมีข้อคิดอะไรให้เราเสมอ ภาพยนต์ที่ดูสองเรื่องวันนี้ เรื่องแรก Harvey (ฮาร์วีย์ เพื่อนซี้ไม่มีช้ำ) อีกเรื่องคือ Last chance Harvey (ครั้งสุดท้ายที่หัวใจอยู่ปลายทาง) เรื่องแรกเป็นหนังเก่ามากนำแสดงโดย James Stewart เป็นหนังที่คลาสสิกมากได้รับรางวัลหลายรางวัลสร้างมาตั้งแต่ปี 1950 เป็นเรื่องขอคนเพี้ยนคนหนึ่งแต่แต่งตัวเรียบร้อย นิสัยสุภาพ ที่คุยกับเพื่อนชื่อ Harvey ที่ไม่มีตัวตนอยู่เรื่อย จนทำให้ใครต่อใครก็เวียนหัว จนพีสาวของเขากะว่านำไปโรงพยาบาลประสาทเพื่อรักษา เกิดการเข้าใจผิดแทนที่จะรักษาน้องชาย กลับกะตัวพี่สาวไว้รักษาแทน เพราะเล่าอาการน้องชายแล้วหมอคิดว่าบ้าเพราะโดยทั่วไปคิดว่าคนอื่นบ้า(น้องชาย) เพราะไม่มีคนบ้าคนไหนบอกว่าตัวเองบ้า แต่ด้วยความชื่อบริสุทธิ์ของน้องชายสุดท้ายก็ทำให้สถานะการณ์ดีขึ้น เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าเส้นระหว่างความบ้าและไม่บ้าบางครั้งก็แบ่งแยกยากมากถ้าไม่ได้คลุกคลี
อีกเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องของหนุ่มใหญ่ที่ย่าร้าง นำแสดงโดยDustin Hoffman มีลูกสาวแต่ไปอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงที่ลอนดอน เมื่อลูกสาวแต่งงานก็เดินทางไปร่วมงานลูกสาวที่ลอนดอน ตอนไปร่วมพิธีแม้แต่ลูกสาวยังเลือกพ่อเลี้ยงเดินเป็นคนส่งตัวให้เจ้าบ่าว พ่อเจ้าสาวดูเหมือนว่าอะไรก็ดูเลวร้ายไปหมด จนกระทั่งได้พบผู้หญิงที่ทำให้ได้คุยแลกเปลี่ยนความคิดกันได้แล้วมีความประทับใจชวนกันไปงานฉลองสมรสแล้วได้หาโอกาสพูดในงานอย่างน่าประทับใจและน่าคิด ประมวลได้ว่า "ตัวเขาเองมีชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวต้องย่าร้างกัน ผลของการย่าร้างกันคือการได้ลูกสาวมาคนหนึ่ง ซึ่งแต่ละคนก็คงจะผ่านความเจ็บปวด แต่ลูกสาวของเขาก็ผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายมาได้ มีความน่ารัก อ่อนหวาน (เป็นคำชมนะ) เจ้าบ่าวจะเป็นคนที่โชคดี และขอขอบคุณคนที่มาเป็นพ่อเลี้ยง" การพูดทำให้ลูกเจ้าสาวและเจ้าบ่าวรู้สึกดี จากนั้นพ่อเจ้าบ่าวอะไรก็ดูดี ได้คนรักใหม่ได้งานกลับคืนมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น