เมื่อเร็วๆ นี้มีข่าวที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลมหาราชของเราที่แสนจะหดหู่ ที่มีคนร้ายมาโจรกรรมผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ ซึ่งเหมือนกับเป็นการซ้ำเติมคนที่มีทุกข์อยู่แล้วให้มีทุกข์หนักยิ่งขึ้น หรือมีเคราะห์ซ้ำกรรมซัดมากขึ้น ถ้าเป็นคนมีเงินร่ำรวยก็คงไม่มีทุกข์ซ้ำเติมเพราะมีห้องมีคนเฝ้า แต่เมื่อเป็นคนจนญาติมิตรก็อาจไม่เหลียวแล เมื่อก่อนถ้าจะมีซ้ำเติมคนไข้ก็เป็นการล้างแค้นอาฆาตให้ตายตกตามกันไป ก็เคยได้ข่าวตามมาฆ่ากันต่อที่โรงพยาบาลแสดงว่าแค้นต้องชำระไม่มีการให้อภัย
เหตุการณ์ที่เราไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นได้ ไม่คาดคิดว่าคนจะมีศิลธรรมตกต่ำถึงเพียงนี้ ไม่คาดคิดว่าคนเราจะทำความเลวได้ถึงเพียงนี้ ไม่คาดคิดว่าคนเราจะสิ้นคิดถึงเพียงนี้ แต่คาดคิดได้ว่าคนเราไม่รู้ว่าเกิดมามีชีวิตเพื่ออะไรกันแน่ ที่บอกว่าทุกคนอยากเป็นคนดี ที่บอกว่าคนไม่ทำชั่วถ้าไม่จำเป็น ทำให้นึกถึงคำสอนในพุทธศาสนาว่าให้แบ่งคนเป็นสามระดับกับดอกบัวที่พ้นน้ำ ปริ่มน้ำ ใต้น้ำในโคลนตม คนที่ทำความชั่วดังกล่าวนั้นคงอยู่ในประเภทสุดท้ายคงจะสอนกันไม่ได้แล้ว แล้วเราจะทำอย่างไรดีกับคนพวกนี้ จะให้สำนึกได้แบบองคุลีมาร ก็คงจะมีบ้างแต่ถ้าเป็นไปโดยกมลสันดาน ก็คงต้องไปขุดอีกว่ามีสันดานมาอย่างไรจะแก้สันดานนั้นอย่างไร
ในทางการศึกษานั้นยังเชื่อว่า หรือแม้แต่คำสอนในศาสนาก็ตาม ก็ยังเชื่อว่าถ้าเปลี่ยนเหตุปัจจัยให้ดีกว่าเดิมย่อมได้รับผลลัพธ์ที่ดีกว่าเดิมแน่นอน และเหตุเบื้องต้นให้เขารับแต่สิ่งดีๆ ให้มีเหตุผล ให้รู้จักดีชั่ว แยกแยะความดีความเลว ความสุข ความทุกข์ให้เห็นได้จากการกระทำตั้งแต่ต้น จากพื้นฐานครอบครัว และ โรงเรียนที่ดีกว่าเดิม และสิ่งที่อยู่เบื้องหลังก็คือสังคมของเราต้องไม่อับจนจนกระทั่งขาดปัจจัยในการดำรงชีวิต ซึ่งแก้ได้ด้วยการให้ เห็นผู้อื่นตกทุกข์ได้ยากต้องช่วยเหลือ ทำอย่างไรให้เป็นระบบและรับประกันได้ว่าทุกคนไม่อดตายแน่นอน เหลือเพียงแต่จะดำรงตนในสังคมได้อย่างสงบสุข อย่างมีน้ำใจและให้อภัยกันและกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น