ข้อคิดจากตัวปาด

เมื่อเช้าวานนี้ผู้เขียนกำลังจะเข้าไปแปรงฟันอาบน้ำก็เห็นตัวอะไรไม่ทราบกระโดดอยู่ในห้องน้ำในตอนแรกก็ทำให้ตกใจ แต่เมื่อมันเกาะแล้วก็ทำให้รู้ว่าเป็นตัวปาด ซึ่งเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำเช่นเดียวกับเขียดกบ พยายามจะไล่มันออกไปโดยการฉีดน้ำ ทำให้เห็นว่ามันกระโดดเก่งมากสามารถข้ามไปมาระหว่างกำแพงห้องน้ำได้ ไต่กำแหงได้เช่นเดียวกับสไปเดอร์แมนในหนัง ปลายเท้าคงมีตุ่มลักษณะพิเศษ ที่ทำให้ยึดเกาะได้ดีน่าศึกษา พบว่าขายาวกว่าลำตัวไม่น้อยสองเท่าเมื่อมันกางขาออก และพับได้เป็น 3 ท่อนลักษณะลำตัวเป็นสีเหลืองหม่น จนแล้วจนรอดมันก็กระโดดออกจากห้องน้ำไป

ที่จำเป็นต้องไล่ไปนั้นเมื่อนึกถึงตัวปาดสมัยเด็กๆ ที่มีผู้ใหญ่เคยบอกกล่าวว่ามันจะมาเกาะตัวเด็กและถ้าฉี่มันเข้าตาจะทำให้ตาบอดได้ ทำให้กลัวๆ กล้าๆ เพราะไม่มีความรู้จริงเรื่องนี้ และถ้าเราเชื่อในกฏแห่งกรรมสำหรับสัตว์ที่ขึ้นมาเยี่ยมเราถึงบนบ้านนั้น ชาติที่แล้วอาจเป็นญาตเรามาก่อนก็ได้ ถ้าคิดได้เช่นนี้เราก็ไม่คิดจะไปทำร้าย ทำลายชีวิตมัน บางครั้งก็อดคิดไม่ได้เพราะมันมาแล้วไม่ยอมไปไหนเสียที ทั้งๆที่พยายามอำนวยความสะดวกให้มันออกไป หลายคนอาจจะเคยเจอนกพลัดหลงเข้ามาแล้วกว่าจะออกจากบ้านได้ก็เอาใจช่วยอยู่นาน

ปกติแล้วชาวพุทธที่ถือศิลข้อหนึ่ง นั้นให้มีเมตตาต่อสัตว์ ไม่ทำร้ายทำลายชีวิตสัตว์ถือว่าทุกชีวิตรักชีวิตของตัวเองและอิงอาศัยกันตามระบบนิเวศ การอบรมสั่งสอนให้บุตรหลานรักสัตว์ให้ความเอ็นดูสัตว์นั้นเป็นเรื่องที่ดี มีความเชื่อว่าคนเรานั้นถ้ารักสัตว์ไม่ฆ่าสัตว์แล้ว มนุษย์ด้วยกันเขาก็จะไม่ทำร้ายไม่ฆ่ากัน เหมือนกับที่เป็นข่าวการทำร้ายร่างกาย ประทุษร้ายกันถึงชีวิต ก็ให้นึกสังเวชว่าคนเรายังขาดสติ ใจร้ายมากถ้าทำไปโดยเจตนา แล้วจะสอนลูกหลานอย่างไร