ในการพัฒนาประเทศเรื่องหนึ่งที่ให้ความสำคัญเป็นอย่างมากก็คือการทำให้ชุมชนเข้มแข็ง ทำให้บางครั้งทำให้ลืมไปว่าการจะทำให้ชุมชนเข้มแข็งได้ก็ต้องมีพื้นฐานมาจากครอบครัวที่เข้มแข็งด้วย หรืออาจจะเหมารวมอยู่ในการทำให้ชุมชนเข้มแข็งอยู่แล้วทำให้ละเลยในเรื่องครอบครัวไปเน้นที่ชุมชนเข้มแข็งมากกว่าเพราะอาจจะมองแบบไก่กับไข่ที่ว่า ถ้าชุมชนเข้มแข็งแล้วครอบครัวก็จะเข้มแข็งไปด้วย เช่นเดียวกับมองว่าถ้าครอบครัวเข้มแข็งแล้วชุมชนจะเข้มแข็งไปด้วย แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบใดก็มีส่วนในการเสริมกันและกันได้ อย่างไรก็ตามครอบครัวเข้มแข็งน่าจะเป็นพื้นฐานไปสู่ชุมชนเข็มแข็ง เพราะเมื่อสมาชิกในครอบครัวไปกระทำสิ่งใดก็ตามที่ไม่ถูกต้อง ผิดทั้งศิลธรรมและกฏหมาย หรือทำผิดไปโดยหลงผิดรู้เท่าไม่ถึงการแล้ว จะเห็นว่ามักจะโทษครอบครัวเสียมากกว่า ว่าครัวครัวไม่ใส่ใจที่จะดูแล ให้การอบรมสั่งสอนกันในทางที่ถูกที่ควร
สำหรับประเทศไทยนับเป็นความล้มเหลวอย่างหนึ่งที่การศึกษาไม่ได้ช่วยให้ครอบครัวเข้มแข็งขึ้น แต่กลับทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวมีความแปลกแยกมากขึ้น จากการที่พ่อแม่ต่างก็ต้องทำงานนอกบ้านเพื่อสร้างฐานะ มุ่งไปที่รายได้อันเป็นตัวชี้วัดความสำเร็จมากเกินไป ที่ก่อให้เกิดปัญหาสังคมตามมามากมาย เด็กขาดการอบรมเลี้ยงดูที่ดี ผู้สูงอายุถูกทอดทิ้งมากขึ้น ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่เคยมีต่อกัน มีน้ำใจต่อกันก็ลดน้อยถอยลงไป ปัญหาความยากจนก็ยังคงมีอยู่ การกระจายรายได้ไม่เป็นธรรม อันเนื่องจากการพัฒนาที่ไม่ได้แก้ปัญหาอย่างแท้จริง ดังนั้นเราจึงควรที่จะหันกลับมาให้ความสำคัญกับครอบครัวให้เข้มแข็ง ทำอย่างไรให้ครอบครัวมีรายได้พอเพียงให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี มีสวัสดิการสังคมที่ช่วยเหลือผู้ว่างงาน ช่วยเหลือผู้มีรายได้น้อยที่จะส่งผลให้ครอบครัวเข้มแข็งที่จะหันไปมีส่วนร่วมให้ชุมชนเข้มแข็งได้ เรายังไม่มีวัฒนธรรมครอบครัวเข้มแข็งแบบญี่ปุ่น แบบมาเลย์เซีย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น