การใช้แนวพุทธเพื่อที่จะอธิบายถึงตัวตนที่แท้จริงนั้น นับว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่แม้แต่วิทยาศาสตร์ในปัจจุบันก็ตามไม่ทัน เพราะแนวทางพุทธได้ใช้ขันธ์ 5 มาอธิบายได้ ได้ข้อสรุปกันมานานตั้งแต่ครั้งพุทธกาล มาแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของเราไม่ใช่เป็นเพียงรูปร่างกายที่เรามองเห็นแตะต้องได้ เพราะนั่นเป็นเพียงรูปธรรม เป็นรูปลักษณ์ภายนอก แต่เรายังนามอันเป็นรูปลักษณ์ภายใน หรือด้านในประกอบอยู่ด้วย จึงจะเป็นตัวตนของแต่ละคน เป็นโลกภายในที่เรามักจะอ้างถึงว่า ใจ (mind) แม้ว่าโลกปัจจุบันจะยังบอกไม่ได้ว่ามันเป็นอะไรกันแน่ก็ยังตัดสินให้เด่นชัดไม่ได้ โดยสรุปแล้วตัวตนที่แท้จริงที่เป็นคนที่สมบูรณ์จะต้องประกอบด้วยรูปกาย และนาม หรือมีตัวกาย และตัวใจประกอบกัน หากมีแต่ตัวกายไม่มีตัวใจ เมื่อไรก็ตามที่ตัวใจหายไป หรือไม่แสดงอาการออกมาดังเช่น เมื่อนอนหลับ เมื่อหมดสติ หรือเมื่อตาย แล้ว ร่างกายก็เหมือนท่อนไม้ และยังไม่มีใครทราบที่แท้จริงวา ตัวใจหายไปไหน
ถ้ามีตัวใจเราที่รู้ได้ โดยมีประสาทสัมผัสรับรู้ ภาพ เสียง กลิ่น รส และสัมผัส โดยอาศัย ตา หู จมูก ลิ้น กาย ถ้าไม่มีใจรับรู้ก็เหมือนปราศจากชีวิต เหมือนกับคนที่ร่างกายมีอยู่แต่ไม่รับรู้ใดๆ เหมือนกับเจ้าหญิง เจ้าชายนิทรา ที่มีชีวิตอยู่เหมือนกับท่อนไม้นั่นเอง พระพุทธเจ้าได้แบ่งตัวตนของมนุษย์ออกเป็นร่างกายและจิตใจ ตามขันธ์ 5 อันได้แก่รูปขันธ์ก็คือร่างกายที่เห็นสัมผัสได้ เวทนาขันธ์อันได้แก่ความรู้สึกที่รับรู้ได้ สัญญาขันธ์อันได้แก่ความทรงจำ และสังขารขันธ์คือความคิดปรุงแต่งจากความรู้สึกและความทรงจำ และสุดท้ายคือวิญญาณขันธ์หรือตัวใจที่รับรู้ถึงความรู้สึก ความจำ และความคิด ซึ่งถึอว่าในขันธ์ 5 เป็นเรื่องของจิตใจเสีย 4 ข้อ ตัวใจจึงเป็นสิ่งสำคัญเป็นใหญ่กว่าร่างกาย เพราะคนเราจะทุกข์สุขก็อยู่ที่ใจนี่แหละ ถ้าไม่อยากให้เป็นทุกข์ก็คงต้องบอกว่าก็ไม่ต้องไปรับรู้ และถ้ารับรู้แล้วก็ทำอย่างไรไม่ต้องคิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น