ปลาเป็นอาหารโปรตีนที่มีคุณค่าสูง เมื่อนำไปปรุงอาหารต่างๆ ก็ให้รสชาดดี สำหรับปลาน้ำจืด ถ้าจะให้อะหร่อยก็ต้องไปซื้อตอนที่ปลายังเป็นๆ อยู่จึงจะสดแต่ถึงจะสดบางครั้งก็มีรสคาว ดังนั้นคนอิสานบางท้องที่ ที่เลี้ยงปลานิลหรือปลาหมอเทศ เมื่อโตได้ที่แล้วยังนำไปเลี้ยงในกระชังในแม่น้ำโขงอีก 10 - 20 วัน จึงจะจับไปขายได้ราคาดีกว่า หรือจะจับมาทำอาหารบริโภคก็แล้วแต่ เพราะกลิ่นคาวปลาหายไปเกือบหมดอาจเป็นเพราะในน้ำโขงสะอาดชะล้างกลิ่นคาวหายไปเกือบหมดก็ได้
ไม่กี่วันมานี่ได้เดินไปชื้อกับข้าวที่ตลาดเปิดท้ายแห่งหนึ่งที่มี ขนมอาหารคาว หวาน เนื้อและปลาสดวางขายมากมาย ปกติก็มีปลาดุก ปลาช่อน ปลาไหล ปลาหมอวางขาย วันนี้เห็นปลาที่แปลกออกไปคล้ายๆกับปลาช่อนหัวโตแก้มพองโตกว่าปลาช่อน ตัวสีน้ำตาลเข้มลายดำและเหลือง ถามแม่ค้าได้คำตอบว่าเป็นปลาบู่ และบอกต่อว่าเนื้อขาวอะหร่อย คนที่รู้จักปลานี้ก็เล่าให้ฟังว่าเป็นปลาในวรรณคดี ก็ให้นึกถึงปลาบู่ทอง สมัยก่อนไม่ค่อยมีคนรับประทานไม่มีคนกินกันก็ว่าได้ ทั้งนี้เพราะมันชอบพองแก้ม ผยองคล้ายกับอึ่งอ่างพองลม บางคนก็เรียกว่าปลาโง่ กลัวจะโง่เหมือนปลาเลยไม่มีใครกินกัน แต่ปัจจุบันก็มีปลาบู่วางขาย ความเชื่อดังกล่าวคงหายไปแล้ว เชื่อข้อมูลวิทยาศาสตร์ว่าเป็นโปรตีนชั้นดีก็พอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น