การจัดกิจกรรมแข่งขันจรวจขวดน้ำเป็นไฮไลท์ คาราวานวิทยาศาสตร์ในรูปของนิทรรศการแบบมีส่วนร่วม ที่หอประชุมมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ในวันแรกก็ไม่ถึงกับแน่นขนัด แต่ในวันถัดไปนั้น ถือว่าแน่นมากจนครูที่นำนักเรียนมากถึงกับบ่นว่า แน่นเกินไปจนอึดอัด น่าจะมีสถานที่จัดที่กว้างขวางกว่านี้ นี่ขนาดว่าทางคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีไม่ได้จัดกิจกรรมใดๆ มาเสริมเลย แม้ว่าจะมีการนำนักเรียนไปร่วมชมการแสดง science show แล้วก็ตาม และนักเรียนส่วนหนึ่งก็บ่นอีกว่า science show ชุดนี้นั้นเคยมาแสดงที่นครแล้ว น่าจะจัดชุดที่ไม่เคยแสดงที่นครก็จะดีเยี่ยม
จากการพบปะพูดคุยกับครูที่นำนักเรียนมา โดยเฉพาะโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลออกไป ทางโรงเรียนให้การสนับสนุน ที่จะให้นักเรียนมีประสบการณ์นอกห้องเรียน และได้มีโอกาสมาเยี่ยมเยียนมหาวิทยาลัย โดยนักเรียนส่วนใหญ่ก็ตื่นเต้นที่ได้มา เมื่อถามนักเรียนว่ามีใครไม่อยากมาบ้าง ก็ได้รับคำตอบว่าอยากมากันทุกคน แต่น่าแปลกว่ามีหลายโรงเรียนที่อยู่ในตัวเมืองก็ไม่ได้จัดรถให้นักเรียนได้มาดู แต่มักจะเป็นนักเรียนรอบนอกเสียมากกว่า และเมื่อดูกิจกรรมทางวิทยาศาสตร์ที่มาจัดในคราวนี้นั้น เนื้อหาที่จัดนั้นมีหลายส่วนที่น่าจะอยู่ในระดับมัธยม แต่ก็มีนักเรียนระดับมัธยมมาน้อย
ครูคนหนึ่งที่นำนักเรียนไปชม science show ได้เล่าเรื่องขณะที่กำลังชมกันนั้นก็มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผู้แสดง science show ได้ถามนักเรียนว่าอยู่ชั้นไหน ชั้นหนึ่งหรือสอง ไม่มีใครตอบว่าอยู่ชั้นสองเลย ทั้งๆที่นักเรียนที่มานั้นมีทุกชั้นในระดับประถม ก็ได้ความว่าโรงเรียนที่นักเรียนเรียนอยู่นั้นเป็นอาคารชั้นเดียว คงจะเข้าใจผิดเรื่องคำถามจึงไม่มีใครตอบเลยว่าอยู่ชั้นสองหรือชั้นสาม (ชั้นประถมสอง หรือประถมสาม) นอกจากนี้ครูยังเล่าต่อไปว่า นักเรียนจะรู้สึกตื่นเต้นที่ได้มาเที่ยวมหาวิทยาลัยได้มาเห็นอาคารใหญ่ๆ มีอุปกรณ์เครื่องมือเครื่องใช้ที่ในโรงเรียนของพวกเขาแทบไม่มีอะไร บ้างก็มานับตึกสูงที่สุดได้กี่ชั้น บ้างก็หาโอกาสตอนว่างไปขึ้นลิฟท์ เพราะบางคนในชีวิตไม่เคยขึ้นลิฟท์เลย ก็เป็นประสบการณ์ชีวิตของพวกเขาที่จะเรียนรู้โดยประสบการณ์ตรง ถ้าหากมหาวิทยาลัยได้มีโอกาสสร้างความประทับใจให้เด็กๆ ไว้ตั้งแต่ตอนประถม ก็มีแนวโน้มว่าเมื่อจบ ม.6 อาจจะเลือกเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยที่เคยสร้างความประทับใจไว้ให้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น