สังคมผู้สูงอายุ

เมื่อดูการเปลี่ยนแปลงของประชากรของประเทศไทยกำลังเป็นไปแบบตาลปัด นั่นก็คือเมื่อก่อนเด็กจะมีมากที่สุดตามด้วยหนุมสาว พ่อแม่ และปู่ยา ตายาย ขณะนี้วัยพ่อแม่ยังคงมีมากที่สุด และมีแนวโน้มว่าต่อไปจะมีวัย ปู่ย่า ตายายมากที่สุด นั่นก็คือกล่าวได้ว่าจะเป็นสังคมของผู้สูงอายุ ซึ่งได้มีการกำหนดให้ชัดเจนมากขึ้น ว่าเมื่อใดจะเป็นสังคมของผู้สูงอายุ หรือมากไปทางผู้สูงอายุในสังคมนั้นๆ จะต้องมีผู้สูงอายุไม่น้อยกว่า 10% ประเทศไทยมีผู้สูงอายุขณะนี้ 8 % และกำลังก้าวเข้าสู่ประเทศสังคมผู้สูงอายุในอีกไม่กี่ปีนี้ เช่นประเทศที่พัฒนาแล้วหลายประเทศ


ในเมื่อเราทราบว่าในอีกไม่กี่ปีจะเป็นสังคมของผู้สูงอายุ นั้นประเทศก็ควรจะเตรียมอะไรสำหรับสังคมผู้สูงอายุ ซึ่งแน่นอนว่าการอยู่จนถึงผู้สูงอายุ และจากผู้สูงอายุจนกระทั่งตายนั้นทำอย่างไรให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี ไม่เป็นภาระของสังคมมากนัก ขณะนี้เท่าที่มีการสำรวจกันมาพบว่า มีผู้สูงอายุที่ถูกทอดทิ้งประมาณ 5 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งหมายถึงเป็นบุคคลที่ลูกหลานไม่ได้เลี้ยงดู ต้องไปอาศัยอยู่ในสถานพักฝื้นคนชราบ้าง หรือไม่ก็เป็นคนไร้ที่อยู่้เป็นหลักแหล่งไม่มีอาชีพ การที่คนชราไม่ได้รับการดูแลให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี ก็เท่ากับเป็นการเพิ่มค่าใช้จ่ายให้รัฐที่จะต้องดูแล ให้ที่อยู่้ ที่พักอาศัย และการรักษาพยาบาล แก่ผู้สูงอายุ ซึ่งก็จะต้องเป็นภาษีที่ทุกคนจะต้องจ่ายในอนาคต คงไม่ใช่เพียงแต่ต้องจ่ายเดือนละ 500 บาทดังที่รัฐบาลปัจจุบันได้อนุเคราะห์ให้

เมื่อก่อนผู้สูงอายุมักจะอยู่อาศัยกับลูกหลาน แต่ปัจจุบันกลายเป็นครอบครัวเชิงเดียวที่มีเพียงพ่อแม่ลูกมากยิ่งขึ้น ทำให้ความอบอุ่นในครอบครัวน้อยกว่าเมื่อก่อน ที่เป็นแบบนี้อาจเป็นเพราะลูกหลานไม่ใส่ใจดูแลพ่อแม่หรือปู่ย่าตายาย หรือไม่ก็เพราะความจำเป็นในการสร้างฐานะในการทำงานที่มักจะต้องแยกตัวไปอยู่ คนละที่กัน และก็ยังมีประเภทที่หยิ่งไม่อยากให้ลูกมาดูแล หรือไม่ก็เพราะความเหงาต้องการมีเพื่อนไปเข้ากลุ่มกับเพื่อนคนชราที่มี ลักษณะเดียวกัน ซึ่งในสังคมคนสูงอายุในต่างประเทศนั้นมีสมาคมคนสูงอายุที่มาดูแลผู้สูงอายุ ด้วยกัน เพราะผู้สูงอายุที่มาจากการเกษียรอายุจากที่ทำงานนั้นยังมีเงินบำเน็จบำนาญ และที่สำคัญก็คือมีประสบการณ์สูง บางที่ก็ได้ใช้เป็นกำลังในการสร้างสมาคมหาเงินให้กับสมาคมได้ หรือหาเงินเพื่อสาธารณะกุศล ซึ่งพบว่าเป็นกำลังอันยิ่งใหญ่ทีเดียว