หน้าเว็บ

วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

กลียุค มิคสัญญี และทางออกสุดท้าย

เรื่องนี้คงหนีไม่พ้นสถานะการณ์ทางการเมือง ที่มีการต่อสู้ทางการเมืองที่ฝ่ายหนึ่งมาชุมนุมเรียกร้องให้รัฐบาลลาออก และก็มีฝ่ายสนับสนุนรัฐบาลก็ออกมาต่อต้านและทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่ง และวันนี้ก็เช่นกันมีการยิงระเบิดมาที่เวทีผู้ชุมนุม ไม่ทราบว่าเสียชีวิตหรือไม่ แต่ได้รับบาดเจ็บหลายคน หลายๆ คนพยายามที่จะสืบสาวราวเรื่องว่ามันมีสาเหตุพื้นฐานมาจากอะไร ที่ถึงกับมีความเคียดแค้นที่ต้องทำร้ายฆ่าฟันกัน จากที่ได้อ่านหนังสือใบไม้กำมือเดียว เขียนโดย ศุภวรรณ พิพัฒพรรณวงศ์ กรีน ได้อ่านพารากราฟหนึ่ง ในบทนำ เขียนเมื่อวันที่ 3 ตค. 2548 ซึ่งน่าจะบ่งถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และจะเกิดขึ้นต่อไป โดยไม่ตัดตอนดัดแปลงดังนี้


" สังคมมนุษย์กำลังเดินทางออกจากกลียุคและเข้าสู่รุ่งอรุณของยุคมิคสัญญีแล้ว จากสังคมที่มีเพียงการเห็นกงจักรเป็นดอกบัวและมือใครยาวสาวได้สาวเอานั้นเริ่มมีปรากกฏการณ์ที่มนุษย์ฆ่ากันเองด้วยความเข้าใจผิดว่า มนุษย์เป็นสัตว์ เป็นปลา เป็นผักมากขึ้น มนุษย์ยุคนี้สามารถเข่นฆ่ากันโดยไม่มีความรู้สึกผิดแต่อย่างใด เหมือนการฆ่าสัตว์ ตกปลา และเด็ดผักมาทำอาหาร ฉันใดก็ฉันนั้น ความละอายและเกรงกลัวต่อบาปได้หายสาบสูญจากจิตใจของชาวโลกกลุ่มหนึ่งอย่างสิ้นเชิงแล้ว จึงก่อเหตุการณ์ฆ่ากันตายอย่างโหดร้ายทารุณในสังคมส่วนรวม ทำให้เกิดความสับสน วุ่นวายและความทุกข์ในหัวใจของปัจเจกชนคนหนึ่งๆ ตลอดจนถึงสังคมโลกอย่างมากมาย ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ของการติดคุกชีวิต"

โดยที่ผู้เขียนได้ชี้ให้เห็นว่ามีคนที่มองไม่ออกว่า "ตนเองกำลังใช้ชีวิตอยู่อย่างไม่มีอิสระภาพที่แท้จริง จึงเป็นทุกข์และหวาดกลัว การตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าคือการค้นพบอิสระภาพที่แท้จริงของชีวิต จึงมาบอกข้อเท็จจริงนี้แก่ชาวโลก และเป็นผู้นำพาชาวโลกออกจากคุกชีวิตมหึมาของชีวิตมุ่งสู่อิสระภาพอย่างถาวรซึ่งเรียกว่าพระนิพพาน"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น