เท่าที่ได้มีการสำรวจถึงความล้มเหลวขององค์กรต่างๆ มักจะมุ่งไปที่ปัญหาของคนเป็นหลัก ที่พบว่าคนในสังคม ที่ทำงานไม่รู้บทบาทหน้าที่ที่แท้จริงของตนเองในองค์กรว่ามีหน้าที่ของตนเองต่อบุคคลต่างๆที่อยู่โดยรอบเป็นอย่างไร คนในองค์กรรู้สึกไม่ไว้เนื้อเชื่อใจกัน โดยสรุปอาจกล่าวได้ว่าปัญหาความขัดแย้งในองค์กรส่วนใหญ่ เกิดเพราะความบกพร่องในหน้าที่ของแต่ละบุคคล โดยแต่ละคนพยายามทำไปตามผลลัพธ์สุทธิ์ท้ายหนือตามตัวชีวัดมากเกินไป มองแต่ผลลัพธ์สุดท้าย อันเป็นเป้าหมายทางธุรกิจเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งจะขาดความเป็นองค์รวม ซึ่งขัดกับการมองโลกทางตะวันออกที่เน้นความสุขจากเป้าหมายทั้งสามระยะ คือความสุขในเบื้องต้นตอนเริ่มลงมือทำงาน ความสุขในท่ามกลางคือขณะกำลังทำงานด้วยกัน และความสุขในปั้นปลาย คือเมื่องานเสร็จตามเป้าหมาย .
การมองไปที่เป้าหมายที่เป็นรูปธรรม ตามกระแสวัตถุนิยม เช่นต้องมีสิ่งประดิษฐ์นวัตกรรมใหม่ จำนวนลูกค้ารายใหม่ ร้อยละที่เพิ่มขึ้นของรายได้ รวมทั้งตัวชีวัดที่เป็นผลปฏิบัติงาน ที่ล้วนเน้นไปที่ตัวชี้วัดที่เป็นรูปธรรมมากเกินไป แต่ขาดการพัฒนาด้านนามธรรม ส่วนใหญ่แล้วเป็นเรื่องของจิตใจ ซึ่งไม่เคยมีตัวชี้วัดในลักษณะนี้เลย ตัวชี้วัดความสำเร็จจึง ยังกำหนดไม่รอบ ที่ตัวชี้วัดในยุคปัจจุบันมักเป็นไปตามกระแสดังกล่าว ถอดความจากมองให้รอบแล้วค่อยคิดออกมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น