ระยะนี้จะได้ยินกระแสเกี่ยวกับชาติหลายคำ ดังเช่นรักชาติ คลั่งชาติ ชาตินิยม เมื่อมาวิเคราะห์ดูก็จะเห็นว่ารักชาตินั้นเป็นสิ่งดีงามแน่ แต่คลั่งชาตินั้นคงจะไม่ดีนั่งออกไปในทางที่ไม่มีเหตุผลเหมือนกับว่าจะผิดถูกก็เข้าข้างกันไว้ก่อน ส่วนชาตินิยมก็อาจคิดไปได้สองทางคือในทางที่รักชาติก็เป็นความหมายที่ดี แต่ถ้าค่อนไปในทางคลั่งชาติก็คงจะไม่ดี ก็คงจะต้องยึดทางสายกลาง ซึ่งจะต้องคำนึงถึงความเสียสละเพื่อส่วนร่วม เพื่อให้สังคมอยู่ได้ มีจิตสาธารณะ เห็นผลประโยชน์ของโลก ประเทศชาติมากกว่าของกลุ่ม และตนเอง
เมื่อพูดถึงจิตสาธารณะแค่คิดอย่างเดียวก็มีประโยชน์แล้ว เพราะยังมีโอกาสความโน้มเอียงที่เราไม่ทำอะไรให้ส่วนรวมเดือดร้อน มีแต่คิดที่จะให้สังคมโดยรวมดีขึ้น แต่ผู้เขียนใช้คำว่าจิตปฏิบัติสาธารณะนั้นก็เพื่อจะบอกว่าถ้าจะให้ดียิ่งขึ้นต้องปฏิบัติด้วย มักจะได้ยินเสมอว่าเมื่อไปที่ไหนแล้วไม่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งทำในสิ่งที่ไม่ได้คิดว่าส่วนรวมจะเดือดร้อนเสียหายอย่างไร ดังนั้นเราจะเห็นว่าเมื่อมีการชุมนุมกันที่ไหน ก็จะเห็นขยะเกลื่อนเมือง ทั้งที่มีที่ทิ้งขยะไว้ให้ ใช้เสร็จทิ้งที่นั่น บ้างก็บอกว่าจ่ายภาษีไว้แล้ว จ่ายค่าธรรมเนียมแล้ว หลังจากนั้นตัวเองจะทำสกปรกอย่างไรก็ได้ ถ้าคิดแบบนี้บ้านเมืองไม่มีทางเจริญได้ และเราอาจคิดต่อไปได้ว่าตอนอยู่ที่บ้านก็คงจะทำแบบเดียวกัน และที่ร้ายหนักไปกว่านั้นเราเคยคิดว่าคนที่ขาดการศึกษาหรือศึกษาน้อยจะไม่ค่อยมีจิตสาธารณะ แต่ไม่ใช่เสียแล้ว ที่เห็นเมื่อมีการรวมตัวของนักเรียน นักศึกษา ไม่ว่างานใดก็ยังมีขยะเกลื่อนเมือง แสดงว่าเราขาดจิตสาธารณะและปฏิบัติสาธารณะ
เราบอกว่าคนญี่ปุ่นคนเยอรมันเป็นชาตินิยม เขาจะไม่ค่อยทำให้ส่วนรวมเสียหาย ไปเที่ยวสวนสาธารณะเขาก็ช่วยกันเก็บ ช่วยกันทิ้งให้ถูกที่ ก็จะไม่ค่อยเห็นขยะเกลื่อนเมืองแบบบ้านเรา ดังนั้นชาตินิยมของเขาจึงเป็นความรักชาติที่แท้จริง เพราะเขามีปฏิบัติสาธารณะอย่างเป็นรูปธรรม ซึ่งการที่คนเราสามารถกล้าทำอะไรเพื่อส่วนรวมในทางที่ดีมีประโยชน์ถือว่าเป็นความรักชาติ ซึ่งก็โยงไปได้ถึงคุณภาพชีวิตที่ดี มีการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมที่ดีไม่มีการบุกรุกที่สาธารณะ และประเทศเขาบ้านเมืองเขาก็เจริญก้าวหน้า ปัญหาสังคมก็มีน้อย ความสุขก็มีมากกว่า ด้วยเหตุนี้เราจึงน่าจะมารักชาติด้วยจิตปฏิบัติสาธารณะกันเถอะ ใครมีไอเดีย วิธีการดีๆ นำเสนอมาได้ ณ เวทีนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น