โดยหลักธรรมก็บอกอยู่แล้วว่าทุกอย่างไม่เที่ยงมีการเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรที่จะคงสภาพอยู่ได้โดยถาวรตลอดไป ประเทศไทยก็เช่นเดียวกันก็ก้าวมาสู่จุดที่ไม่มั่นคงอันจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะใครเป็นผู้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงก็ตาม ในฐานะทีเป็นประชาชนคนหนึ่งของประเทศในระบอบประชาธิปไตย เป็นเจ้าของประเทศคนหนึ่ง ก็ต้องติดตามสถานะการณ์อย่างใกล้ชิด และทำความเข้าใจสถานะการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น ปัญหาจึงอยู่ที่ว่าการจะติดตามสถานะการณ์ การจะเข้าใจสถานะการณ์ได้นั้น เราพูดกันเสมอว่าจะต้องมีข้อมูลข่าวสาร ติดตามข้อมูลข่าวสารแล้วเรายังต้องใช้สติปัญญาพิจารณาอีกว่าข้อมูลข่าวสารใดถูกต้อง ตรงตามความเป็นจริงมากที่สุด แล้วเราจะใช้หลักการในในการตัดสินว่าอันไหนถูกต้องว่าเป็นจริงหรือถูกต้องเพื่อที่จะได้ตอบสนองได้อย่างถูกต้องด้วยตนเอง หรือมีสิ่งอ้างอิงจากสิ่งที่เราเชื่อถือ หรือจะตอบสนองตามสิ่งล่อใจอื่นโดยไม่ต้องใช้สติปัญญาใดๆ
ในเมื่อระบบต่างๆที่เราเคยเชื่อถือยำเกรง กลับไม่ได้รับความเชื่อถืออีกต่อไปในบางกลุม และได้รับความเชื่อถือในบางกลุม ถ้าต่างกลุ่มไม่เชื่อกันแล้วและไม่มีกติกาอะไรที่เป็นหลักยึดได้แล้ว เราก็กำลังเข้าสู่ยุคมิกสัญญีได้ แล้วในสถานะการณ์ปัจจุบันกำลังเข้าสู่จุดนั้นหรือไม่ เราก็คงต้องมองโลกในแง่ดีว่าจะไม่เข้าสู่จุดนั้น เรายังมีทางออก เรายังมีหลักยึดอยู่แม้จะง่อนแง่นอ่อนแอก็ตาม
เมื่อมองการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าที่ไหนของโลก ก็ต้องมีความสับสนวุ่นวายเป็นธรรมดา ก็ต้องถึงจุดหนึ่งที่ระบบไม่มั่นคงจะคงอยู่ไม่ได้จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงมีความคิดสร้างสรรค์ มีผู้นำ มีผู้เสียสละ มีผู้ให้อภัย และเกิดสิ่งใหม่ๆ ซึ่งหวังว่าจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น