ขำสักนิดจิตแจ่มใส

เมื่อจะให้ขำบางครั้งก็ต้องทำอะไรที่ให้เกินจริงเขาไว้ หรือทำได้ยากเช่นเรื่องของสามีภรรยาคู่หนึ่ง


ภรรยา: นักวิทยาศาสตร์หลายคนต่างก็อ้างว่าคนโดยเฉลี่ยวพูดได้ถึง 10000 คำโดยเฉลี่ยในแต่ละวัน

สามี: ใช่แล้วที่รัก แต่ดูเหมือนว่าคุณจะพูดได้สูงกว่าค่าเฉลี่ยมากนัก

อีกเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องของคนที่ไม่อยู่ในสภาพปกติ เช่นเรื่องของศาสตราจารย์ที่ทำอะไรเอาจังไม่สนใจสิ่งรอบตัวจนเพี้ยนก็ได้ มีเรื่องอยู่ว่าศาสตราจารย์ทางชีววิทยาท่านหนึ่งขณะที่สติไม่อยู่กับร่องกับ รอยพูดขึ้นมาว่า “สิ่งที่ฉันถืออยู่ในถุงนี้เป็นชิ้นงานตัวอย่างสำหรับทดลองจากกบที่ฉันได้ ผ่าแยกร่างด้วยตัวเอง” แต่เมื่อเขาเปิดถุงออกสิ่งที่เขาหยิบออกมากลับเป็นชิ้นแซนวิชและเค็กคับ แล้วเขาก็พูดต่อไปว่า “แปลกฉันคิดว่าฉันได้ทานอาหารเที่ยงไปเรียบร้อยแล้วนี่”

เรื่องที่ขำๆ บางครั้งก็เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยปกติเท่าใดนัก ดังเรื่องที่ตัวแทนขายประกันที่พยายามหาลูกค้ากับผู้ดูแลสวนสัตว์ โดยพูดถามว่า “คุณเคยประสบอุบัติเหตุบ้างหรือเปล่า” ผู้ดูแลสวนสัตว์ตอบว่า เปล่าเลยไม่เคยมีอุบัติเหตุ แต่ก็มีอยู่ครั้งหนึ่งที่งูหางกระดิ่งกัดเอา และช้างมาเหยียบเท้าเอา” ตัวแทนขายประกันก็ถามต่อว่า “คุณไม่เรียกว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นอุบัติเหตุหรือ” ก็ได้รับคำตอบจากผู้ดูแลสวนสัตว์ว่า “เปล่าเลย พวกมันต่างก็ทำตามความประสงค์ของมันนะ”