มีเรื่องเล่าหลายอย่างเมื่อเดินทางไปต่างประเทศ หรือแม้แต่ในประเทศเองก็ตามที่มีการนำเทคโนโลยีใหม่ๆ มาใช้และเป็นการบังคับให้เราต้องใช้เทคโนโลยีดังกล่าวให้เป็น ตอนที่เริ่มที่นำเอาบัตรเบิกเงินสดที่เรียกว่าบัตร ATM ใหม่ๆ ก็ไม่คุ้นเคยมีคนใช้น้อยบางคนไม่กล้าเบิกต้องให้ผู้อื่นช่วยเบิกให้บอกรหัสให้หมด แต่ไม่นานเมื่อรู้ว่าเทคโนโลยีมันอำนวยความสะดวกให้เราจริง ไม่ต้องเสียเวลาไปเบิกเงินที่ธนาคาร แต่เบิกได้กับตู้เอทีเอ็มที่อยู้่ใกล้บ้าน ปัจจุบันคนเรียนรู้ใช้เครื่องเบิกเงินอัตโนมัตินี้เป็นเรื่องปกติธรรมดา ทำให้สามารถเบิกเงินหรือใช้ในการใช้แทนเงินในการจับจ่ายซื้อของได้ในต่างประเทศ แล้ว เช่นเดียวกับที่บางโรงแรมได้นำบัตรแถบแม่เหล็กเช่นเดียวกับบัตรเบิกเงินสด มาใช้ในการปิดเปิดประตูห้องพักโรงแรม ใหม่ๆก็ใช้กันไม่ถูกเปิดประตูไม่ได้ต้องเรียกพนักงานมาเปิดให้อยู่บ่อยๆ
พอพูดถึงเรื่องโรงแรมทำให้นึกถึงเรื่องเล่า ตอนที่พวกเราเดินทางไปยังต่างประเทศที่ใช้เทคโนโลยีที่รูปลักษณ์ไม่คุ้นเคย บางคนเปิดเครื่องทำน้ำอุ่นไม่เป็นหลังจากนั้นก็มีเสียงบ่นว่า “เปิดน้ำร้อนไม่เป็นเย็นเกือบตาย” อาจจะเป็นเรื่องสำหรับคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาเลย ดังเรื่องเล่าที่ว่า มหาท่านหนึ่งไปพักที่โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งกับเพื่อน เป็นโรงแรมที่มีอ่างอาบน้ำอยู่ด้วยเมื่อมาถึงห้องมหาก็ตรงเข้าห้องอาบน้ำ และออกมาจากห้องน้ำเมื่ออาบน้ำเสร็จก็ออกมากับคุยกับเพื่อนที่พักด้วยว่า “เปิดน้ำใส่อ่างจนเต็มตักอาบสบายตัวไปแล้ว” เพื่อนที่มาพักด้วยก็อธิบายให้ฟังว่าเขาเปิดน้ำแล้วลงไปแช่ ท่านมหาเลยได้ความรู้ใหม่ และเมื่อตกกลางคืนคงจะเปิดแอร์เย็นตอนเช้ามหาก็บ่นว่า”โรงแรมอะไรผ้าห่มก็ไม่ให้มาเย็นเกือบตาย" เพื่อนก็ชี้และสาธิตให้ดูว่าต้องห่อมผ้าอย่างไรกับผ้าที่คลุมเตียงไว้เหมือนกับผ้าปูที่นอนที่แท้เป็นผ้าห่มอยู่ในนั้น
บางครั้งเวลาที่ไปใช้ห้องน้ำที่ต่างประเทศเราอาจจะไม่คุ้นเคย เช่นก็อกน้ำร้อนน้ำเย็นถ้าปรับไม่ถูก บางคนก็อาจถูกน้ำร้อนลวกได้ บางแห่งนั้นที่ถังชักโครกก็มีปุ่มหลายปุ่มมีภาษาต่างประเทศกำกับ ก็ลองผิดลองถูกเอาดูถ้าไม่แน่ใจ ซึ่งมักจะมีอยู่ในเมืองหนาว อาจมีทั้งปุ่มประหยัดน้ำ ปุ่มใส่น้ำยาฆ่าเชื้อ ปุ่มสำหรับกดให้ฝานั่งอุ่นขึ้น ปุ่มสำหรับชำระอัตโนมัติไม่ต้องตักน้ำ หรือจับสายฉีดน้ำชำระ แต่เครื่องตั้งกะประมาณตรงจุดพอดี บางคนตกใจได้เพราะไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนั้น โรงแรมเมืองไทยไม่ค่อยมีลักษณะนี้แค่เป็นข้อสักเกตเมื่อไปต่างประเทศ
เกร็ดเรื่องเล่าบางส่วนจากเพื่อนร่วมทางไปกทม.ด้วยรถบัสมหาวิทยาลัย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น