จากเหตุการณ์ชุมนุมประท้วงรัฐบาลเพื่อให้ยุบสภานำมาซึ่งความรุนแรงที่บาดเจ็บล้มตาย นับเป็นความสูญเสียใหญ่อีกครั้งหนึ่งที่ประเทศเป็นผู้สูญเสีย นั่นหมายถึงทุกคนเป็นผู้สูญเสีย เราคงจะบอกไม่ได้ว่าใครผิดใครถูก ใครเป็นต้นเหตุที่ก่อให้เกิดผลเช่นนั้น แต่ที่เราจะบอกได้ว่าหากมีลางบอกเหตุใด เราไม่แจ้งเหตุเตือนภัยใดๆให้กับสังคม ไม่ได้เสนอแนะทางออกใดไว้ให้ เท่ากับเราได้นิ่งเฉยดูดายเหมือนไม่ได้ทำหน้าที่ของชาวอุดมศึกษา ลางบอกเหตุหลายอย่างบอกให้เราทราบว่า การพัฒนาของเราเป็นไปในทางที่จะกลับมาทำลายล้างตัวเอง แต่เราก็ยังไม่ได้คิดที่จะแก้ไขกันอย่างจริงจัง การศึกษาของเราก็ไม่ได้ช่วยให้คนเรามีความสำนึกเป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้สอนให้คนมีทั้งความรับผิดชอบและภาระรับผิดชอบ เราจึงเห็นคนทำอะไรเพื่อตัวเองเป็นหลักในทุกระดับเพื่อผลประโยชน์ รายได้เงินทอง อันนำมาซึ่งความรุนแรงต่างๆ ในสังคมของเรา
วันนี้คงจะต้องเป็นวันที่เราต้องกลับมามองตัวเอง นำวิกฤติกลับมาเป็นโอกาส เพราะตามหลักสำคัญของชีวิตที่ค้นพบกันไม่กี่ปีมานี้ นั่นก็คือเมื่อชีวิตก้าวไปสู่จุดที่เกิดความไม่มั่นคง แล้วมีบางอย่างที่ล่มสลายลงไป และจะปรากฏสิ่งใหม่ที่ไม่เหมือนเดิมขึ้นมาแทนที่ อาจจะเป็นความคิดสร้างสรรค์ที่จะให้ระบบคงอยู่ต่อไปในแนวทางที่ดีกว่าเดิม มีความมั่นคงกว่าเดิมโดยการเรียนรู้บทเรียนที่ผ่านมา นั่นก็คือถ้าเรายังทำอะไรอยู่เหมือนเดิมก็ยังคงให้ผลในแบบเดิม จึงถึงเวลาแล้วที่จะต้องเปลี่ยนประเทศไทยให้เป็นประเทศที่มีกฏระเบียบ มีวินัย เคารพกฏกติกากันมากกว่านี้ โดยจะด้วยวิธีการ ด้วยหลักการใหม่ๆอย่างไรคงจะมีหลายแนวทางและแนวทางนั้นเป็นไปเพื่อความสงบสุข แต่สิ่งหนึ่งที่เราสามารถเริ่มได้ก่อนก็คือด้วยหลักธรรมศาสนาของเราที่ว่าทำความดีไม่ทำความชั่วและให้มีสติละลึกหลักธรรมอันนี้ให้ได้อยู่เสมอ แล้วเราคงจะไม่ต้องใช้ความรุนแรงในการตัดสินปัญหา เพราะคนดีมีธรรมอยู่ในหัวใจไม่มีใครที่จะตัดสินปัญหาโดยการใช้กำลัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น