ของหายากย่อมมีราคาและคุณค่า

นักสะสมทั้งของเก่าของใหม่ย่อมทราบดีว่าอะไรมีคุณค่า และมักตามด้วยราคาที่สูง ของสะสมบางอย่างถ้ามองผิวเผินไร้คุณค่า แต่ถ้าผนวกกับความหายากทำให้มีคุณค่าและมีราคาขึ้นมาทันที เพราะเป็นของหายากเพราะผู้ผลิตไม่ผลิตเพิ่มอีกต่อไปแล้ว นึกๆ แล้วก็เป็นสัจธรรมที่เป็นสัจจริงในเรื่องอื่นๆ เราไม่เคยมีศาสตราจารย์ก็ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่ง คงจะมีแต่ขณะนี้ยังเป็นของหายากอยู่


ไม่กี่วันนี้ มีคนถามหาจักรเย็บผ้าโบราณที่อายุเก่าแก่รุ่นนั้นรุ่นนี้ หรือบางทีก็ดูพศ. ที่เขียนไว้ที่ใดที่หนึ่งเหมือนกับเป็นซีเรียลนัมเบอร์ แถมยังสำทับมาอีกว่าอุปกรณ์ประกอบถ้ามีอยู่ครบจะยิ่งราคาดี ใครมีจักรเก่าๆ อย่างได้ทิ้งไปเก็บไว้อาจได้ราคาดีเป็นแสนก็ได้ หรือรุ่นที่หายากจริงๆ อาจหลายแสนก็ได้ ไม่เฉพาะจักรเย็บผ้า ยังมีสิ่งอื่นๆ อีกมากมายที่เก็บเก่าแล้วมีราคาสำหรับนักสะสม เช่น แสตมป์ ธนบัตร เหรียญ ฯลฯ

เครื่องใช้พื้นบ้านอีกอย่างหนึ่งที่ใช้ตัก ตวงข้าวสารเรียกกันบ้านๆ ว่าป้อยทำมาจากกะลา ซึ่งปกติแล้วกะลาด้านหนึ่งที่มีรูปร่างเหมือนกับปากและมีรอยปุ่มเข้าไป 2 รอยรูปกลมเรียกว่าตา ซึ่งกะลาส่วนนี้บางกว่าส่วนอื่นๆ จึงเจาะเป็นรูได้ง่าย การมี 2 ตานี้ เป็นรูปแบบตามปกติ ซึ่งมีอยู่ทั่วไป แต่สำหรับกะลาที่มีเพียงตาเดียวนั้น ถือว่าเป็นของหายากทันที ถึงกับนำไปทำเป็นพระแขวนคอซึ่งเห็นได้บ่อยๆ และเป็นมวลสารสารในการปลุกเสกจตุคามรามเทพก็มี เหตุเป็นเพราะเกิดขึ้นได้ยากตามปกติ จึงเป็นของแปลกหายากและมีราคา แต่ทุกวันป้อยอาจทำจากแก้วหรือปลาสติกทรงกระบอก