การมีอารมณ์ขันเกี่ยวข้องอยู่กับสุขภาพ จนทำให้มีคำกล่าวกันว่าหัวเราะทุกวันทำให้อายุยืนเป็นร้อยปี อย่างไรก็ตามอารมณ์ขันใช่ว่าจะสร้างกันได้ง่ายๆ เพราะทำให้รู้สึกว่าไม่เป็นธรรมชาติ ความขบขันอาจมาจากความบกพร่องของผู้อื่น ทำอะไรที่แตกต่างไปจากผู้อื่น ในกรณีที่อ่านเรื่องตลกนั้น ผู้อ่านจะรู้สึกว่าตัวละครของเรื่องนั่นโง่ ซุ่มซ่ามกว่าผู้อ่าน หรือมีการหักมุมอย่างคาดไม่ถึง อย่างไม่อาจคาดเดาได้ ผุ้อ่านหรือผู้ฟังคิดไปอีกทาง หรือมีการวางเงื่อนไขมาเป็นลำดับแล้วหักมุมที่แตกต่าง โดยเฉพาะเรื่องสัปดน เกี่ยวกับความต่างวัย เถรตรง เช่นพอเจอโค้งอันตรายแล้วไม่ยอมขับรถต่อไปอีกแล้ว หรือว่าขับช้าๆ อันตรายก็ต้องเหยียบให้มิดเพราะช้าเป็นอันตราย หรือว่าฝนตกถนนลื่น พอฝนตกก็ไม่ยอมขับรถ
การที่บางคนไม่มีอารมณ์ขัน ไม่มีอารมณ์ร่วมกับคนอื่นนั้น สังเกตได้ไม่ยากเช่นกรณีไปดูหนังในโรงภาพยนต์ขณะที่คนส่วนใหญ่เขาหัวเราะกันด้วยความตลกขบขันนั้น ก็มีอยุ่กลุ่มหนึ่งที่ไม่หลับสลึมสลือ ที่ไม่ขบขันอะไรเลย พวกนี้วิเคราะห์ยากอาจมีอารมณ์ขัน ไม่เหมือนคนอื่น โจ๊กบางเรื่องที่ตลกบางคนก็ไม่ตลกเพราะไม่มีพื้นฐานมากก่อน ค่อยมานึกได้ทีหลังว่าตลกจึงค่อยหัวเราะก็มี
จากการศึกษาสมองของมนุษย์ ได้มีการทดลองและพบว่า การมีอารมณ์ขัน ตลกจนหัวเราะนั่นเกี่ยวพันธ์กับสมองที่เรียกว่า Prefronal cortex ในสมองด้านหลัง (Frontal lobes) ที่ได้แน่ใจก็เพราะว่าสำหรับคนที่สมองส่วนนี้ถูกทำลายหรือเสื่อมสภาพไปจะไม่ค่อยมีอารมณ์ขัน แม้จะเล่าเรื่องตลกมากๆ ให้ฟังก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไร ดังนั้นเราควรต้องหมั่นบำรุงสมองไว้อย่างให้ส่วนนี้เสื่อม ดูแลความดันให้ปกติ อย่าให้เส้นเลือดในสมองแตก เพราะอาจจะกลายเป็นโรคอื่นด้วย เพราะว่าถ้าเคลียดมากๆ ความดันขึ้นได้เหมือนกัน และคงตลกไม่ออก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น