การที่จะบอกว่าใครบ่นนั้น ผู้อื่นมักเป็นผู้สังเกตเห็นและตัดสิน คนที่บ่นเองมักจะไม่รู้ว่าตัวเองบ่น การบ่นอาจจะเป็นกลไกอย่างหนึ่งของคนที่เป็นปุถุชนเพื่อที่จะลดความเคลียดหรือความกดดันบางอย่าง เมื่อเกิดไม่สบอารมณ์บางอย่าง หรือไม่พอใจ ขัดใจ ถ้าบ่นอยู่คนเดียวก็บ่นพึมพำ แต่ถ้าพูดกันในที่ประชุมที่มีการยกประเด็นปัญหาโดยไม่มีข้อเสนอแนะก็ถือว่าเป็นการบ่นอย่างหนึ่ง
สำหรับการแก้ตัวก็เป็นกลไกอย่างหนึ่งในการป้องกันตัวเองเหมือนกัน ที่อาจเกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่เหมือนกันในแต่ละบุคคลแล้วแต่จริตของแต่ละบุคคล เมื่อมีเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากระทบ ที่อาจมากระทบศักดิ์ศรี ที่อาจทำให้เขินอาย หรือเพื่อลดความผิดพลาดของตัวเองที่ไม่สามารถทำได้ตามที่กำหนด หรือสัญญาไว้ แต่ถ้าเมื่อใดแก้ตัวแล้วไปโทษคนอื่นก็เหมือนกับสุภาษิตที่ว่า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง รังแต่จะก่อให้เกิดความขุ่นข้องหมองใจ ยอมรับความจริงไม่โทษใครถือว่าความผิดพลาดเกิดขึ้นได้เสมอก็จะสบายใจกันได้ทุกฝ่าย สำหรับกรณีที่เมื่อไรบุคคลหรือกลุ่มบุคคลในองค์กรไม่สามารถจะสืบค้นหาข้อผิดพลาด และทำการแก้ไขข้อผิดพลาดได้ลักษณะเช่นนี้ก็ถือว่าเป็นข้อแก้ตัวอย่างหนึ่งเช่นกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น