หน้าเว็บ

วันพฤหัสบดีที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

บทเรียนจากธรรมชาติ ตอน2

โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นที่พม่าอันเนื่องจากพายุไซโคลนนากิส และที่เกิดแผ่นดินไหวที่มนฑลเสฉวนประเทศจีน ซึ่งสร้างความเสียหายแก่ทรัพสินและชีวิตจำนวนมาก ไม่มีใครทำนายได้แน่ชัดได้ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไรที่ความรุนแรงที่ทำให้เกิดเสียหาย ทั้งโหรไสยาศาสตร์ และโหรวิทยาศาสตร์ก็ไม่มีใครเตือนภัยได้แม่นยำ มีแต่ผู้รู้ออกมาพูดภายหลังว่าอาจเกี่ยวโยงกับภาวะโลกร้อน หรือเกิดจากการที่เราทำลายสิ่งแวดล้อม ถ้าเปรียบโลกเหมือนกับลูกโป่งถ้าเอานิ้วกดให้ยุบลงไป ก็จะทำให้ไปพองออกที่ส่วนอื่นๆ ถ้าอากาศที่อยู่รอบๆ โลกเสียความสมดุลย์ไปก็พยายามจะปรับตัว มีการเคลื่อนตัวต่างไปจากเดิมมากก็จะทำให้เกิดพายุประเภทต่างๆ ขึ้นได้ นั่นก็คือถ้าเรามีความรู้เกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวมากเท่าใด ยิ่งลึกซึ้งก็ยิ่งควบคุมสถานะการณ์ได้ดีเท่านั้น


น้ำมีธรรมชาติที่จะไหลลงสู่ที่ต่ำกว่าเป็นเป้าหมายที่จะต้องดำเนินไป เพราะเบื้องหลังของการเป็นเช่นนั้นเพราะน้ำจำต้องปรับตัวจะหยุดนิ่งไม่ได้ด้วยแรงความโน้มถ่วง และเป้าหมายสุดท้ายก็ไปออกที่ทะเล กว่าจะลงทะเลมีการแยกทางกันเดินเป็นหลายสาย เส้นทางใหญ่บ้างเล็กบ้าง อะไรขวางกกั้นก็มีการยืดหยุ่นเคลื่อนผ่านไปหรือก็พาไปด้วยกับสายน้ำเพื่อเข้าสู่เป้าหมาย สิ่งที่ไปกับน้ำจึงไม่ได้มีเพียงน้ำยังมีเศษวัสดุ โคลน หิน ดินทรายลักษณะต่างๆกันในแต่ละแหล่ง และเส้นทางการเคลื่อนตัวไปก็ไปทำให้เกิดรูปลักษณ์ที่แตกต่างกันไป ซึ่งดูเหมือนว่าน้ำจะมีการแก้ปัญหาที่แตกต่างหลากหลาย หลายระดับ ความซับซ้อนความรุนแรงที่แตกต่างกัน

เช่นเดียวกันองค์กรต่างๆ ก็ควรจะได้สร้างความเชื่อมั่นความศรัธาให้เกิดขึ้นในลักษณะดังกล่าวที่จะทำให้องค์กรบรรลุจุดมุ่งหมายด้วยวิธีการที่หลากหลาย หลายเส้นทางที่จะบรรลุเป้ามหายได้ ให้ความสนใจ ความตั้งใจในการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้เป็นไปตามวิสัยทัศน์ องค์กรจะอยู่รอดปลอดภัยมีความมั่นคงได้ก็ด้วยเหตุผลที่เราได้สร้างองค์กรอย่างชาญฉลาด อย่างเชี่ยวชาญ และด้วยความหลักแหลมมากเพียงใดก็จะช่วยป้องกันภัยทำลายล้างจากธรรมชาติได้มากเท่านั้น

การที่เราแบกโลกซึ่งคิดว่าเป็นปัญหาที่คิดว่าจะช่วยกันประคับประคอง คงต้องวางลงแล้วมาคิดกันใหม่ทำอย่างไรให้ให้มันง่ายขึ้น ตั้งคำถามหาเหตุผลกันใหม่ เหมือนกับการแก้ปัญหาของสายน้ำที่เป็นเส้นทางที่ดีที่สุดตามธรรมชาติก่อนลงสู่ทะเล เป็นบทเรียนของเราที่จะเข้าสู่เป้าหมายเพราะระบบระเบียบทั้งหลายมันอยู่ที่เรากันเองทั้งสิ้นที่จะสร้างขึ้นมา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น