ได้ไปร่วมงานบำเพ็ญกุศลศพผู้ที่เป็นที่เคารพงานหนึ่ง พิธีกรในงานได้กล่าวคำที่คล้องจองกัน เป็นคำกลอน ที่ต้องรีบมาเขียนกลัวจะนึกไม่ได้ เป็นคำกลอนที่มีความหมายกินใจ และย้ำเตือนถึงการสร้างสัมพันธภาพอันดีงาม ดังนี้***
เห็นกันเมื่อไข้
ให้กันเมื่อทุกข์
สุข(หนุก)กันเมื่อมีงาน
เบิกบานเมื่อคนอื่นได้ดี***
ดูเป็นกลอนสั้นๆ แบบคนใต้ เห็นกันเมื่อไข้ คนเรารู้จักกันไม่ว่าญาตมิตร เมื่อเจ็บไข้ได้ป่วยก็ไปเยี่ยมเยียนกัน ให้กำลังใจ และเมื่อเป็นทุกข์ การให้เป็นสิ่งสำคัญมีทรัพย์ให้ทรัพย์ มีน้ำใจให้น้ำใจ มีความคิดให้ความคิด และไม่ลืมว่าทำอะไรอย่าเครียดให้มีเวลาปลดปล่อย ให้มีความสนุกสนานบันเทิงบ้างดังคำที่ว่า หนุกกันเมื่อมีงาน และสุดท้ายนั้นเห็นผู้อื่นเป็นสุขเราก็เป็นสุขกับเขาด้วย เบิกบานใจกับเขาด้วย เหมือนกับให้มีเมตตากรุณานั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น