ความเป็นอิสระกับการควบคุม

เราอยู่ในประเทศที่ปกครองโดยระบอบประชาธิปไตย และก็อาจจะเป็นประเทศที่เข้าใจผิดในเรื่องของสิทธิเสรีภาพ หลายคนยังไม่เข้าใจคำว่า เรามีสิทธิเสรีภาพที่สามารถกระทำได้ตราบเท่าที่ไม่ไปกระทบสิทธิของผู้อื่นหรือของส่วนรวม ดังนั้นเราจะเห็นมีผู้กระทำอยู่ในลักษณะนี้อยู่ในหลายที่ตลอดเวลา เรายังเห็นผู้คนใช้ที่ทางสาธารณะมาใช้เป็นประโยชน์ส่วนตัว เรายังได้ยินเสียงรบกวนในที่สาธารณะแม้แต่ในห้องสมุด เรายังเห็นการจอดรถผิดที่ผิดทางหรือไม่เคารพกฏจราจรที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนหรือได้รับอันตราย



เราบอกว่ามีการค้าเสรีแต่ผลประโยชน์กลับไปตกอยู่ทีคนกลุ่มหนึ่ง และยิ่งคนกลุ่มนั้นปราศจากซึ่งธรรมาภิบาลแล้วความอยุติธรรมและความวุ่นวาย วงจรความยากจนก็เกิดขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เพราะดูเหมือนว่าในระบบเสรีทุนนิยมนั้นการแข่งขันกันอย่างเอาเป็นเอาตายแม้ว่าจะมีมาตรการควบคุมเพียงใดก็ตามถ้ายังขาดธรรมาภิบาลหรือคุณธรรมของผู้ประกอบการหรือบรรษัททั้งหลายก็ไม่ได้ช่วยให้สังคมไปสู่ความสงบสุข รัฐบาลจึงจำเป็นต้องมีมาตรการควบคุมในเป็นไปในแนวทางที่เหมาะสม


บางครั้งความมีอิสระดูเหมือนว่าจะไปขัดแย้งกับความมีระเบียบกฏเกณฑ์ ในทางกลับกันกลับพบว่ายิ่งมีอิสระมากเพียงใดก็มักจะต้องมีระเบียบกฏเกณฑ์ควบคุมมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งสอดคล้องกับความมีระเบียบในตัวเองของจักรวาลของเราที่ประกอบด้วยกระบวนการสร้างสรรค์ต่างๆ และการเปลี่ยนแปลงต่อเนื่องเป็นพลวัต สิงที่เราเห็นองค์ประกอบอันเป็นโครงสร้างของจักรวาลนั้นเป็นระเบียบเป็นระบบตั้งแต่โครงสร้างขนาดใหญ่ที่สุดไปสู่โครงสร้างที่เล็กที่สุด กล่าวได้ว่าเป็นโลกของระเบียบการเปลี่ยนแปลง ซึ่งมีความอิสระและการควบคุมที่ไม่สามารถที่จะแยกออกจากกันได้อย่างเด็ดขาด นั่นก็คือความอิสระที่ปราศจากการควบคุมก็มีแต่ความวุ่นวาย การควบคุมที่ปราศจากอิสระก็เหมือนกับการอยู่่ในคุกหรือถูกกักบริเวณ