การก้าวเข้ามาของระบอบสังคมนิยมอันเป็นทางเลือกที่จะทำให้เกิดความเท่าเทียมเสมอภาคกัน แต่ในทางปฏิบัติกลับยิ่งสร้างความไม่เสมอภาคระหว่างผู้มีอำนาจและอยู่ใต้อำนาจ และไม่มีแรงจูงใจในการผลิต ทำให้สังคมนิยมหลักๆ ต้องดัดแปลงต้องเปลี่ยนแปลง โดยเอามิติเศรษฐกิจที่ใช้อยู่ในประเทศเสรีประชาธิปไตยไปใช้ และเราก็พบว่าระบอบเสรีประชาธิปไตยที่ไม่มีศิลธรรมกำกับอย่างเข้มงวด ก็จะเดินหน้าไม่ได้ ยังมีลักษณะของผลประโยชน์ทับซ้อน ระบบรักษาผลประโยชน์ของพวกพ้องแทนที่จะเป็นไปเพื่อประชาชนส่วนใหญ่ และระบอบเสรีประชาธิปไตยจะเป็นประชาธิปไตยที่แท้จริงก็ต่อเมื่อ คนเกือบทุกคนในประเทศนั้นๆ ต้องเข้าใจประชาธิปไตยคืออะไร
ปัจจุบันกล่าวได้ว่าประชาธิปไตยก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอย่างแท้จริงยังมีลักษณะของความขัดแย้งในตัวเอง ที่จะนำไปสู่การทำล้ายล้างตัวเอง เพราะระยะหลังนั้น เราก็เริ่มคิดได้ว่าระบอบประชาธิปไตยนั้นผู้ติดอยู่กับวัตถุนิยมเป็นส่วนใหญ่ยังมุ่งเน้นความเจริญทางเศรษฐกิจ การได้การมีวัตถุนำมาสู่ความมั่งคั่ง ซึ่งโดยหลักการของประชาธิปไตยต้องการกระจายความมั่งคั่ง กระจายความรับผิดชอบไปสู่คนส่วนใหญ่เป็นไปในแนวราบ แต่ในระบบเศรษฐกิจที่เราใช้นั้น ทุนนิยมได้รับการสนับสนุนส่งเสริมกันมาตลอด จนเติมใหญ่และสร้างปัญหา เพราะทุนส่วนใหญ่ไม่ได้มีคุณธรรมจริยธรรมอย่างเข้มงวด แต่ต่อสู้ฟาดฟันกัน รักษาผลประโยชน์ และผลกำไรสูงสุดเป็นที่ตั้ง ทำให้แนวทางของทุนนิยมไปในทางผูกขาด ในลักษณะแนวดิ่งแทนที่จะกระจายไปในแนวราบ จะเห็นว่าในแนวทางหลักการประชาธิปไตยก็ขัดแย้งกันเอง จนทำให้คิดได้ว่าเป็นการพัฒนาไปในการทำลายล้างตัวเอง
ยิ่งพิจารณาทุนนิยมและวัตถุนิยมที่เป็นอยู่ โดยไม่มองมิตินามธรรมในด้านจิตใจ ที่เป็นบ่อเกิดของวิกฤตทุกอย่างให้เป็นไป อันเป็นแรงผลักดันให้เกิดทุนและวัตถุนิยม แต่ได้รับการส่งเสริมน้อยมาก ทำให้ทั่วโลกมีปัญหาในด้านคุณธรรมหรือ ศิลธรรมมาก แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงหรือที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ให้ทรงพระราชทานมาให้แก่ปวงชนชาวไทยน่าจะเป็นทางออกของประชาธิปไตยของประเทศเราที่จะต้องมีคูณธรรมหรือธรรมะ เป็นตัวกำกับอย่างเข้มงวด ซึ่งดูหลักการทางเศรษฐกิจพอเพียง ดังในปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงนั้น กล่าวได้ว่าเนื้อแท้ก็คือหลักการทางศิลธรรม คุณธรรมที่พึงมี แต่ได้ขาดหายไปเป็นเวลานาน สอดคล้องกับที่ท่านพุทธทาส ได้กล่าวไว้ชัดว่า หากศิลธรรมไม่กลับมาโลกาจะวินาศ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น