ตั้งแต่แผนพัฒนาฉบับที่ 8 มีแนวคิดที่จะปฏิรูปสังคม เพราะมีความเชื่อว่าลักษณะสังคมไทยมีหลายอย่างที่เป็นอุปสรรค์ต่อการพัฒนาประเทศ ในตอนที่แล้วได้ชี้ให้เห็นอย่างหนึ่งของสังคมไทยในลักษณะหัวหายล้อมคอกที่ขาดวิสัยทัศน์
วันนี้ก็จะกล่าวถึงลักษณะของสังคมไทยที่ระบบการศึกษาไม่ได้สร้างคนให้มีความคิดของต้วเองมีลักษณะทางสังคมที่ถูกครอบงำจนคนส่วนใหญ่ทำอะไรไม่ค่อยมีความมั่นใจ ทำให้เราเป็นสยามเมืองยิ้มมากเกินไป คือไม่ว่าอะไรเราก็ยิ้มทุกอย่าง ไม่ว่าผิดถูก รู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่อง ใช้ยิ้มแทนความไม่รู้ เราขาดการสอนให้คิดให้เป็น ให้มีศักดิ์ศรีที่จะทำตามความคิดที่เห็นว่าถูกต้อง ไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีที่จะทำสิ่งที่ไม่ถูกต้องหรือไม่ซื่อสัตย์ เรายังขาดการสอนที่ให้วิเคราะห์และประยุกต์เป็น ทั้งในระบบครอบครัวและโรงเรียนที่ยังก้าวให้พ้นการท่องจำไปได้ไม่มากนัก ทำให้ผลผลิตของระบบการศึกษามีคุณภาพต่ำเมื่อเข้าสู่ตลาดแรงงานก็ไร้ประสิทธิภาพในการทำงาน ขาดการคิดสร้างสรรค์ และขาดภาวะผู้นำ
ดังที่ค้นพบเมื่อเร็วๆนี้ถึงลักษณะสำคัญของระบบสิ่งมีชีวิตเมื่อเข้าสู่ความไม่มั่นคง มีโครงสร้างบางโครงสร้างพังทะลายลง โดยธรรมชาติแล้วจะนำไปสู่โครงสร้างใหม่ ด้วยพฤติกรรมใหม่ด้วยรูปแบบใหม่อย่างต่อเนื่อง ทั้งนี้ก็ด้วยผู้นำที่มีความคิดสร้างสรรค์ ที่จะต้องอำนวยความสะดวก ร่วมมือประสานให้ได้สิ่งที่ดีที่สุด โดยเข้าไปมีส่วนร่วมในการออกแบบองค์กร ซึ่งจะต้องสร้างภาวะผู้นำเชิงระบบให้เกิดขึ้น ไม่ได้จำกัดอยู่ที่คนใดคนหนึ่ง แต่กระจายความรับผิดชอบให้เป็นภาพรวมขององค์กรในที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น