เราคุ้นเคยกับค่านิยมที่ส่งลูกหลานให้เรียนสูงๆ โดยบอกให้ขยันเรียนแล้วจะได้ทำงานสบายได้เงินมาก จะได้เป็นเจ้าคนนายคน จนทำให้มีเป็นค่านิยมที่ความสุขอยู่ที่การไม่ต้องทำงานหนัก ดังนั้นคนที่ทำงานหนักเช่นกรรมกรจึงเป็นเหมือนกับคนยากไร้ปัญญาเพราะขาดโอกาสหรือเพราะอะไรก็แล้วแต่ และยังมีความเชื่อว่ามีกรรมมากกว่ามีบุญ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผู้คนของเรานั้นขาดโอกาสที่จะฝึกความรับผิดชอบ ความอดทน และขยั่นหม้นเพียรในการทำงานได้
ในความเป็นจริงการได้ทำงานในสิ่งที่ตัวเองชอบและรักนั้น ในบางคนสามารถทำงานได้โดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย บ้างก็ยอมเหน็ดเหนื่อยกำการออกกำลังกายเพราะเชื่อว่าจะทำให้สุขภาพดี การกำหนดเป้าหมายในการทำงาน ก็มีส่วนให้มีความมุ่งมั่นในการทำงาน ที่เน้นผลสำเร็จของงาน เห็นผลประโยชน์ที่จะได้รับทั้งตนเองและสังคมแล้ว ก็จะมีส่วนทำให้มีความขยัน และยอมทำงานหนักมากขึ้นเพื่อให้งานสำฤทธิ์ผลตามเป้าหมายที่ตั้งไว้ การทำงานหนักในลักษณะนี้ ถ้าทำงานได้ตามเป้าหมายหรือทำสำเร็จก็จะมีความสุขจากการทำงานแม้ว่าจะทำงานหนัก แต่ถ้าไม่เป็นไปตามที่คาดหวังก็จะเป็นทุกข์ได้เช่นกัน ดังนั้นค่านิยมที่ว่าความสุขอยู่ที่การที่ไม่ต้องทำงานหนักก็สามารถเปลี่ยนมาทำงานหนักก็มีความสุขได้ ถ้าได้มีการวางแผนการทำงานให้สามารถบรรลุได้ตามเป้าหมาย และจะดีมากถ้าสามารถสร้างค่านิยมให้ทำงานหนักเพื่อสาธารณะได้แล้วมีความสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น