ขีดจำกัดของคนที่เกี่ยวข้องการจับหยิบสิ่งของที่มีขนาดเล็ก นึกถึงการสนเข็มสำหรับคนอายุมากมักวานลูกหลานให้ช่วยทำให้ แม้คนปกติกการหยิบเส้นผมแต่ละเส้นก็ค่อนข้างลำบาก แต่คนไม่ได้ยอมแพ้อยู่แค่นั้น เมื่อจับด้วยมือตัวเองไม่ได้ก็สร้างเครื่องมืออื่นมาช่วยเหลือในการหยิบ และในการมอง ทำให้คนสามารถที่จะทำงานกับสิ่งที่ตัวเองมองไม่เห็น และจับหยิบด้วยเครื่องมือที่สร้างขึ้นได้ ผู้ที่ทำงานในโรงงานสมัยใหม่จะทราบดี เช่นโรงงานผลิตไอซี โรงงานประกอบวงจรอิเลคทรอนิกส์หลายอย่างที่จำเป็นต้องมองผ่านกล้องจุลทรรศน์ขณะทำงาน หรือตรวจสอบการเชื่อมต่อวงจร เป็นต้น
สำหรับการมองที่ระยะไกลๆ เหมือนกับเรามองรางรถไฟ มองไปได้ไม่ไกลเท่าใดเราจะเห็นว่าสองรางค่อยๆลู่มาติดกันเป็นรางเดียว อันนี้ก็เป็นขีดจำกัดในการมองที่จะแยกแยะรายละเอียด ได้ว่าแท้จริงแล้วเป็นรางคู่ ด้วยเหตุเดียวกันที่เรามองทองฟ้าเป็นรูปทรงกลมอยู่ได้ก็เพราะขีดจำกัดของสายตา โดยขีดจำกัดของสายตาจะมองไกลได้ด้วยระยะทางขนาดหนึ่งเท่ากันเป็นรัศมีของทรงกลม โดยตัวเราผู้สังเกตุเป็นจุดศูนย์กลางของทรงกลม ในกรณีของภาพถ่ายดาวเทียมนั้น ภาพถ่ายที่ได้ มาจากความสามารถของเครือ่งมือ ซึ่งดีกว่าตามนุษย์แน่นอน เพราะสามารถที่จะให้ลงลึกในรายละเอียดได้มากกว่าตาขอมนุษย์ ซึ่งสมัยนี้ความสามารถของตาจากภาพถ่ายดาวเทียม สามารถมองเห็นตัวเลขของป้ายทะเบียนรถยนต์แล้ว แต่ตามนุษย์มองไปสัก 100 เมตรก็อ่านยากแล้ว
นอกจากขีดจำกัดด้านการมองดังกล่าวมาแล้วมนุษย์ ยังมีขีดจำกัดด้านอื่นเช่นเดียวกัน ไม่ว่าด้านการได้ยิน รับรส สัมผัส ได้กลิ่น และมนุษย์สามารถสร้างเครื่องมือที่สามารถทำได้ดีว่าประสาทรับสัมผัสที่มนุษย์มีอยู่ตามธรรมชาติ ถ้าว่าไปแล้วความพยายามของมนุษย์ที่จะขยายความสามารถออกไปนั้น ก็เพื่อนำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์กับมนุษย์ต่อไป ตามความต้องการใหม่ๆ ของมนุษย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น