ชุมชนที่อยู่โดยรอบมหาวิทยาลัยถือว่าเป็นท้องถิ่นของมหาวิทยาลัย การมีมหาวิทยาลัยเกิดขึ้นในท้องถิ่นจึงถือว่าเป็นโอกาสและความหวังของคนในท้องถิ่นนั้นที่จะได้มีมหาวิทยาลัยมาช่วยในการพัฒนากำลังคนหรือท้องถิ่น จึงมีการกล่าวกันว่าการมีมหาวิทยาลัยไปตั้ง ณ ที่ใดมาตั้งก็จะนำความเจริญไปสู่ ณที่นั้นด้วย ทั้งนี้ก็เพราะเหตุว่า มหาวิทยาลัยเป็นแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ที่สำคัญเกือบทุกสาขาวิชาชีพ แต่ถ้าเมื่อไรมหาวิทยาลัยแม้จะอยู่ในท้องถิ่นก็จริงแต่ไม่ได้ช่วยให้ชุมชนในท้องถิ่นนั้นในการพัฒนาอะไรเลย ก็อาจคิดได้ว่ามหาวิทยาลัยนั้นล้มเหลวต่อการเป็นสถาบันอุดมศึกษา
มหาวิทยาลัยจะต้องทำให้ท้องถิ่นวิ่งตามโลกสังคมไร้พรหมแดนให้ทัน และจะต้องสร้างฐานอำนาจที่แท้จริงของคนขึ้นมา ฐานอำนาจนี้ก็คือความรู้ทางด้านวิชาการที่วิเคราะห์สังเคราะห์พัฒนาขึ้นมาจากท้องถิ่น อำนาจนี้มาจากฐานขององค์กรของประชาชนในท้องถิ่น ที่ส่งเสริม สนับสนุน ประสานให้เกิดองค์ความรู้ใหม่เพิ่มเติมจากรากฐานเดิมที่มีอยู่ นอกจากนี้แล้วอำนาจมีที่มาจากวัฒนธรรมท้องถิ่นที่ชุมชนในท้องถิ่นสามารถปกป้องพัฒนาตัวเอง มหาวิทยาลัยควรจะเป็นตัวเชื่อมระหว่างสังคมเก่ากับสังคมใหม่ สังคมเมืองกับชนบท และสังคมไทยกับสังคมโลก
ทำให้ท้องถิ่นมีความยิ่งใหญ่โดยการให้ความสำคัญ ให้ความสนใจในทุกๆเรื่อง ที่จะได้ใช้ความรู้ทางวิชาการในการแก้ปัญหา และปรับปรุงความรู้ สร้างความรู้ใหม่อยู่เสมอ แล้วมหาวิทยาลัยจะเป็นมหาวิทยาลัยที่แท้จริง จากความยิ่งใหญ่ของท้องถิ่น อำนาจบารมีทั้งหลายไม่ได้เกิดขึ้นมาโดยการปรับโครงสร้างทั้งหลายเพื่อตนเองแต่มาจากวิญญาณของการรับใช้ท้องถิ่น อำนาจที่แท้จริงอันชอบธรรมนั้นประชาชนในท้องถิ่นจะเป็นผู้ให้ อันเต็มไปด้วยบารมีที่แท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น