ความเคลื่อนไหวที่ไม่รู้สึก

บางคนอาจจะคิดว่าเป็นการเคลื่อนไหวขณะที่นอนหลับเป็นการเคลื่อนไหวไปโดยไม่รู้สึกตัว แต่ความเคลื่อนไหวที่ว่านี้เป็นความเคลื่อนไหวขณะตื่นอยู่ และดำเนินชีวิตอยู่ตามปกติ ถ้าคิดถึงความเป็นจริงข้อนี้ ก็นับว่าเป็นเรื่องที่แปลกอย่างหนึ่ง และคนที่ไม่ธรรมดาเช่นไอน์สไตย์ ได้มองลึกลงไปในความเป็นปกติ หาความสัมพันธ์ของความเคลื่อนไหวออกมาจนได้ทฤษฏีสัมพันธภาพอันลือลั่น มาให้เราได้ศึกษากัน และก่อให้เกิดการปฏิวัติวงการวิทยาศาสตร์ ให้เปลี่ยนแนวคิดที่ว่าทุกอย่างมีความสมบูรณ์วัดอะไรได้เท่าไรก็เท่านั้น แต่ไอน์สไตย์เป็นผู้ล้มล้างดังกล่าว
คนเราไม่ว่าจะอยู่นิ่งมากที่สุดแต่ไหนบนโลก แต่ก็เป็นความนิ่งบนความเคลื่อนไหว เพราะโลกไม่ได้หยุดนิ่ง อย่างน้อยๆ ในสองกรณีคือโลกเคลื่อนที่รอบตัวเองครบหนึ่งรอบในแต่ละวัน และโลกยังเคลื่อนที่รอบดวงอาทิตย์ที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 150 ล้านกิโลเมตร เป็นความเคลื่อนไหวที่เราไม่ค่อยสนใจที่จะคิดถึงมันเพราะเราไม่รู้สึกว่าเคลื่อนไหวนั่นเอง การเคลื่อนที่ของเราไปกับโลกนับว่ามหัศจรรย์อย่างหนึ่ง หากเราคิดว่าการที่เราเดินทางไปไหนต่อไหนด้วยรถยนต์นั้น ก็ด้วยความเร็วโดยทั่วไปมากที่สุดโดยเฉลี่ยก็ไม่เกิน 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งนับว่าเร็วมากแล้ว แต่เมื่อมาคิดว่าเราเคลื่อนไหวไปกับโลกด้วยความเร็วเท่าใดคิดเฉพาะที่เคลื่อนที่รอบตัวเอง เมื่อโลกเคลื่อนที่หมุนรอบตัวเองครบหนึ่งรอบหรือครบหนึ่งวัน เส้นรอบวงของโลกประมาณ 40,000 กิโลเมตรเวลาในหนึ่งวัน 24 ชั่วโมง ดังนั้นความเร็วของโลกเท่ากับ 40,000/24 หรือประมาณ 1667 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งเร็วมากจนไม่มีใครที่จะเคลื่อนไหวด้วยความเร็วแค่นี้ได้ในชีวิตประจำวันทั่วไป
เราไม่เคยรู้สึกว่าเราเคลื่อนที่ไปกับโลกด้วยความเร็ว เกือบสองพันกิโลเมตรต่อชั่วโมง และเรายังมีการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่สูงอีกเช่นกันในการเคลื่อนที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ของโลก และระบบสุริยะของเราก็ยังเคลื่อนที่รอบอะไรสักอย่างในกาแลกซีทางช้างเผือกของเราอีก ที่กล่าวมาแล้วเป็นความเคลื่อนไหวในระดับแมคโครเราก็ไม่รู้สึก และถ้ามองลึกลงไปในระดับไมโครนาโน ที่ว่าสารต่างๆ รวมทั้งตัวเราก็ประกอบด้วยอนุภาคเล็กๆ ในระดับอะตอมที่เคลือ่นไหวอยู่ตลอดเวลาเช่นกัน เราก็ไม่รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวเช่นกัน แต่ที่เรารู้ได้ถึงความเคลื่อนไหวนั้น ก็น่าจะอยู่ในระดับกลางๆ ไม่ใช่ไมโครหรือนาโน หรือแมคโคร หรือกล่าวอีกอย่างได้ว่าในระดับที่ใหญ่มาก และ เล็กมากเราไม่รู้สึก เราจะรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวในระดับแคบๆ ที่เราสามารถจะตัดสินได้ด้วยประสาทรับรู้ของเราเท่านั้น นอกนั้นต้องใช้เครื่องมือช่วยเราจึงจะรับรู้ได้ถึงความเคลือ่นไหว และด้วยเหตุนี้กระมังที่ทำให้คิดได้ว่าไม่มีอะไรจริงแท้ที่แท้จริง มีแต่สิ่งที่เรากำหนดขึ้นว่าเป็นสิ่งที่จริงแท้