ตอนที่1 ทำงานทุกอย่าง ด้วยจิตที่มีธรรมะ
หมายความว่า ประกอบอาชีพอะไรก็ได้ตามที่ตนถนน แต่ให้ทำด้วยจิตใจที่มีธรรมะ เช่น รักห่วงใย หวังดีต่อผู้อื่น ตัวอย่าง ปลูกผักขาย ก็ปลูกด้วยจิตที่มีธรรมะ ขับรถรับจ้าง ก็ขับด้วยจิตที่มีธรรมะ เป็นข้าราชการ เป็นนักการเมือง ฯลฯ ก็ได้ให้ทำด้วยจิตที่มีธรรมมะ คือความรักมีความห่วงใย มีความหวังดีต่อผู้อื่น ทำให้อย่างนี้ เราจะอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข ซึ่งเป็นจุดหมายที่ได้เกิดมาในชีวิตนี้
ตอนที่2 กินข้าวหนึ่งจาน ใช้แรงงานอย่างน้อยถึงพันคน
หมายความว่า เรากินข้าวเพียงจานเดียว ต้องอาศัยแรงงานผู้อื่นอย่างน้อยหนึ่งพันคน ลองคิดดู.. หม้อหุงข้าว เตาหุงข้าว ไฟฟ้าใช้หุงข้าว สายไฟ ข้าวสาร จานข้าว โรงสีข้าว ผู้ทำนา ปุ๋ยใส่นาข้าว เครื่องจักรที่ใช้ไถนา โรงงานทำเครื่องจักร รถขนส่ง ถนน เครื่องจักรทำถนน .. ดันคนน้อยไปเสียแล้ว ที่พูดอย่างนี้ เพื่อชี้ให้เห็นว่า เรามีชีวิตอยู่โดยที่ไม่พึ่งพาอาศัยผู้อื่น อยู่ไม่ได้ ถ้าคิดได้อย่างนี้ เราจะไม่ทำสิ่งใดๆ ที่ทำให้เขาเดือดร้อย เพราะเขาทุกคนมีพระคุณต่อเรา ถ้าขาดเขาเสียแล้ว เราจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้
ตอนที่ 3 กำแพงบ้าน แม้ทำด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก ก็ยังไม่ทนทานเท่ากับกำแพงคน
หมายความว่า ให้สร้างมิตรสร้างเพื่อนที่อยู่รอบๆ บ้านเอาไว้ เพราะมิตรหรือเพื่อนนี่แหละ จะเป็นหูเป็นตา และช่วยป้องกันเหตุร้าย ให้แก่เรา ได้ช่วยเหลือเมื่อยามทุกข์ยากลำบาก ผู้ที่ทะเลาะกับเพื่อนบ้าน เหมือนกับทำลายรั้วบ้านของตนเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น