จากงานเขียนที่เป็นปรัชญามหายาน ในโอวาทสี่ของท่านเหลี่ยวฝาน ได้กล่าวถึงความดีแท้และความดีปลอม อยู่ในโอวาทที่ 3 ในข้อที่ 8 ที่ได้ชี้ให้เห็นถึงความดีแท้และความดีปลอม ที่น่าจะยังใช้ได้ดีในสังคมปัจจุบัน ได้ก่ล่าวถึงการตีคน การด่าคนที่โลภมากอยากได้ของคนอื่น ที่คนอื่นอาจมองว่าเป็นการทำความชั่ว และการนับถือเคารพผู้อื่น การอ่อนน้อถ่อมตนมีมารยาท คนอื่นโดยทั่วไปถือว่าเป็นการกระทำความดี แต่ท่านเหลี่ยวฝานก็บอกว่า การแสดงออกดังกล่าว ยังไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าเป็นการกระทำความดีหรือความชั่ว แต่ให้พิจารณาให้ลึกซึ้งก่อน ที่ให้ตระหนักถึงเจตนา เป้าหมายของการกระทำเป็นปัจจัยที่สำคัญ จึงจะสามารถตัดสินใจได้ว่า เป็นการกระทำความดีหรือความชั่ว
โดยท่านได้ชี้ให้เห็นชัดลงไปว่า ถ้ามีประโยชน์ต่อส่วนรวม ถึงแม้เป็นการตีคน ด่าคน ก็ถือว่าเป็นการทำความดี ถ้ากระทำโดยเห็นแก่ตัว ถึงเคารพผู้อื่น อ่อนน้อมให้ผู้อื่นก็ยังถือว่าเป็นการกระทำความชั่ว ในการดำรงชีวิต ทำให้ผู้อื่นได้รับประโยชน์ เป็นความดีแท้ ทำให้ตนเองได้รับประโยชน์เป็นความดีปลอม การกระทำที่เกิดจากส่วนลึกของหัวใจแล้วออกมาเป็นการกระทำที่ยังประโยชน์ให้ผู้อื่นและคนส่วนใหญ่ ถือว่าเป็นการกระทำที่เป็นความดีแท้ ส่วนการแสดงออกเพื่อให้คนอื่นเห็นถึงความดี เพื่ออวดความดีคือว่าเป็นความดีปลอม ช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนเป็นความดีแท้ มีเป้าหมายบางอย่างจึงไปช่วยเหลือผู้อื่นเป็นความดีปลอม
สำหรับโอวาทที่ 3 ข้อ 9 นั้น ที่บ่งให้ทราบถึงการทำความดี ที่ไม่อาจใช้ตาดู หูฟัง แต่ต้องเริ่มที่ใจของตนเอง เริ่มไตร่ตรอง สำรวจตัวเองอย่างระมัดระวัง อาศัยกำลังใจของตัวเองซักฟอกจิตใจให้ใสสะอาด ไม่ว่าจะทำอะไรให้นึกถึงประโยชน์สุขของผู้อื่น แล้วทำด้วยความบริสุทธิ์ใจไม่แฝงไว้ด้วจเจตนาที่ต้องการการตอบแทนจากใครจึงจะเป็นความดีโดยบริสุทธิ์ใจ การทำความดีเพื่อเอาใจผู้อื่น หวังการตอบแทน ก็ไม่ใช่ความดีที่เกิดจากความบริสุทธิ์ใจแล้ว การเสแสร้งเพทุบายเพื่อหวังประโยชน์ตนเป็นที่ตั้ง เป็นเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์ จะถือเป็นความดีปลอม นอกจากนี้ยังได้กล่าวถึงการแสดงออกที่เป็นการกล้าพูดกล้าทำโดยไม่เกรงกลัวอิทธิพลใดๆ ทั้งสิ้น จึงจะเป็นคนดีแท้ ต่างกับคนที่คล้อยตาม ใครชักจูงอย่างไรก็ไปอย่างนั้น นักปรัชญามองว่าเป็นผู้ร้ายในคุณธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น