โดยสุรวิทย์ คงทอง
ตอนที่ 46 ความสุขอยู่ที่ไหน ? อ๋อ! อยู่ที่ใจตนเอง
หมายความว่า ความสุขมีอยู่แล้วที่ใจ เมื่อใจไม่กวัดแก่วงไปกับอารมณ์ที่มากระทบ ที่เราไม่พบกับความสุข เพราะปล่อยใจให้กวัดแกว่งไปกับอารมณ์ต่างๆ การที่ทำใจไม่ให้กวัดแกว่ง ก็โดยการรู้เท่าทันกับอารมณ์ที่มากระทบนั้น โดยรู้ว่า มันเป็นอย่างนั้นเอง ดังที่พระพุทธองค์ตรัสว่า ตถาคต (เป็นเช่นนั้นเอง) คือเกิดขึ้น เปลี่ยนไป แล้วดับไป ทำใจให้รู้ได้อย่างนี้แล้ว จะไม่ยึดมั่นให้เกิดทุกข์ ส่วนมีหน้าที่ใดก็ทำไป นั่นคือ ความสุข ทำนองเดียวกับผ้า เมื่อไม่สกปรก นั้นคือสะอาด
ตอนที่ 47รางวัลภายนอก ไม่สำคัญเท่ารางวัลภายใน คือที่ใจเป็นสุข
หมายความว่า คนเราทุกคนเกิดมาต้องการให้ชีวิตมีความสุขเป็นรางวัล แต่บางคนไม่พบกับรางวัลนี้ เพราะไม่รู้จักคำว่า ความสุขเป็นอย่างไร บางคนคิดว่าความสุขอยู่ที่สิ่งต่างๆ จึงเที่ยววิ่งหากัน อาจจะพบ แต่นั้นเป็นแต่เพียงสนุกรื่นเริงชั่วขณะเท่านั้น เมื่อผ่านไปจึงเที่ยววิ่งหาอีก ยังมีความสุขอีกชนิดหนึ่งคือความสุขใจ หมายถึงใจมีความสงบเย็น ซึ่งมีอยู่แล้วไม่ต้องวิ่งหา เพียงแต่รักษาจิตให้มีความเป็นปกติอยู่ ดังพุทธภาษิตว่า นัตถิ สันติ ปะรัง สุขัง สุขใดยิ่งกว่าจิตสงบเย็น เป็นไม่มี
ตอนที่ 48 หมู่คณะให้ประโยชน์แก่เรา จงเอาใจใส่ต่อหมู่คณะ
หมายความว่า เราอยู่คนเดียวไม่ได้ ต้องอยู่เป็นหมู่คณะ แล้วอาศัยหมู่คณะนั้น จึงจำเป็นต้องเอาใจใส่ด้วย อะไรที่เป็นประโยชน์ต่อหมู่คณะ ที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม ให้เอาใจใส่กระทำ โดยคิดอยู่เสมอว่า เราจะไม่กระทำในสิ่งที่เป็นโทษ แต่จะกระทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ แล้วจะกระทำทันทีเมื่อได้โอกาส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น