เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่งคล้ายนิทาน ที่เราสามารถอ่านให้เด็กๆ ฟัง หรือร่วมกันอ่านเพื่อช่วยเด็กๆพัฒนาการตระหนักถึงอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น และเข้าใจได้ว่าบางครั้งเราพูดคำว่า "ไม่" กับผู้ใหญ่ได้ เด็กตามเรื่องที่จะเล่า มักกระทำในสิ่งที่ถูกต้อง โดยฝึกให้เด็กตอบสนองต่อคำถามของพ่อแม่ว่า เป็นลูกจะทำอย่างไร ถ้าลุกๆ ตอบว่า หนูจะทำเหมือนกับในเรื่องเล่า แล้วพ่อแม่ควรพูดเสริมต่อว่า หนูควรพูดว่าไม่ แล้ววิ่งกลับบ้านกลับมาบอกแม่/พ่อทันที
เรื่องของบิล
บิลเดินกลับบ้านจากโรงเรียนทุกวัน ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก และเขามักจะเล่นกัีบใบไม้ตามทางเดินกลับบ้าน วันหนึ่งมีรถยนต์มาหยุดข้างๆ บิล สุภาพสตรีในรถถามบิลว่า บิลต้องการนั่งรถกลับบ้านหรือไม่ แต่บิลรู้ว่าเขาไม่ควรที่จะเข้าไปนั่งในรถโดยปราศจากคำอนุญาตจากพ่อและแม่ และแล้วบิลก็ตอบว่า ไม่ครับ แล้วก็วิ่งกลับบ้าน และบอกแม่ของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้
เรื่องของแนน
แนนไปที่ร้านขายของชำตามที่แม่บอกให้ไป ซึ่งที่บ้านต้องการนมและขนมปัง เป็นเพียงระยะทางใกล้ๆจากบ้าน แนนชอบที่จะไปซื้อของที่ร้านนี้ เพราะนายทิมชอบมาเจอที่ร้านนี้มักจะพูดสนุกสนานกับแนน เมื่อแนนได้นมและขนมปังแล้วออกจากร้านมาเจอนาย ชม ยืนอยู่หน้าร้านตัดผมของเขา ซึ่งอยู่ถัดไปจากร้านชำ เขาเรียกแนนให้หยุดและบอกแนนว่าต้องการให้ของขวัญแนนเพราะว่าแนนเป็นเด็กดี แนนรู้ว่า แนนไม่ได้รับอนุญาตให้รับของขวัญหรือเงินจากผู้คน นอกจากว่าเป็นวันเกิดของเธอเอง หรือพ่อแม่เท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แนนจึงพูดกับช่างตัดผม ชมว่า ไม่คะขอบคุณ และกลับบ้าน และเล่าไห้แม่ฟังถึงเรื่องนี้
เรื่องของแดน
แดนกำลังเล่นวิดีโอเกมที่เขาชอบที่ศูนย์การค้าแห่งหนึ่ง แดนเล่นไม่เก่งเท่ากับเพื่อนของเขาชื่อเรย์ แดนฝึกไม่มากก็เล่นเก่งกว่าเพื่อนเกือบทุกคน แดนสังเกตว่ามีเด็กที่อายุมากกว่าเฝ้ามองอยู่ โดยที่แดนไม่รู้จัก จากนั้นไม่นานเด็กที่อายุมากกว่าก็เข้ามาและพูด ว่า เฮ เล่นได้เก่งนะ ให้ฉันซื้อเกมต่อไปให้เธอนะ แดนไม่รู้ว่าทำไมเด็กแปลกหน้าคนนี้ต้องการจ่ายค่าเกมให้ผู้อื่น และแดนต้องการเล่นเกมตามลำพัง จึงตอบ ไปว่า ไม่ครับขอบคุณ ผมจะชื้อเกมเพื่อเล่นต่อเอง และแดนก็เล่นต่อไป เมื่อกลับไปถึงบ้านก็เล่าเกี่ยวกับเรืองนี้ให้แม่ของแดนฟัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น