ยุคที่2 DNA
ในยุคแรกของการวิวัฒนาการหลังจากการระเบิดใหญ่นั้นเป็นการวิวัฒนาการที่ใช้กระบวนการทางฟิสิกส์และเคมี ที่ก่อให้เกิดโครงสร้างของอะตอมและโมเลกุล และก่อให้เกิดสารประกอบ
ในยุคที่สองของการวิวัฒนาการต่อไป จะเป็นการวิวัฒนาการทางชีวิวิทยาและดีเอ็นเอ (DNA) ในยุคที่สองจะเริ่มจากหลายพันล้านปีต่อมา สารประกอบที่มีคาร์บอนเป็นฐานจะเริ่มก่อตัวไปในแนวทางที่สลับซับซ้อนจนกระทั่งการรวมกันของโมเลกุลอย่างซับซ้อนนั้นมีกลไกสร้างตัวเองซ้ำได้ และชีวิตกำเนิดขึ้นเป็นครั้งแรก เป้าหมายสุดท้ายที่ระบบทางชีววิทยาวิวัฒนาการไปตามเวลาเป็นกลไกทางดิจิทัลที่แน่นอน (DNA) ในการเก็บสารสนเทศที่จะอธิบายสังคมโมเลกุลขนาดใหญ่ โมเลกุลนี้และส่วนที่เป็นจักรกลกลไกสนับสนุนจาก codons และ ribosome ทำให้มีการเก็บรักษาการทดลองของของการวิวัฒนาการในยุคที่สองนี้ไว้
ยุคที่3 สมอง
สารสนเทศในแต่ละยุคที่ดำเนินไปของวิวัฒนาการ ผ่านการเปลี่ยนกระบวนทัศน์ไปยังอีกระดับที่ไม่มีทิศทาง (indirection) นั่นก็คือการววัฒนาการใช้ผลของยุคหนึ่งเพื่อสร้างยุคต่อไป ตัวอย่างเช่นในยุคที่สามของการวิวัฒนาการนี้ DNA จะชี้การวิวัฒนาการสร้างสิ่งมีชีวิตที่สามารถที่จะตรวจสอบตัดสินสารสนเทศด้วยอวัยวะรับความรู้สึกของตนเอง และประมวลผลและเก็บบันทึกสารสนเทศนั้นไว้ในสมองและระบบประสาทของตัวเอง ที่เป็นไปได้ก็เพราะมีพื้นฐานมาด้วยกลไกจากการวิวัฒนาการในยุคที่สอง (DNA และ รหัสพันธุกรรมใหม่(epigenetics) อันเป็นรหัสพันธุกรรมที่สองที่เปรียบเหมือนกับเป็นซอพท์แวร์ทางพันธุกรรม ส่วน DNA จะเปรียบเหมือนฮาร์ดแวร์ของระบบสืบทอดทางพันธุกรรม ที่คอยกำหนดว่าจะเปิดปิดยีนตัวไหน)
epigenetics จึงเป็นสารสนเทศของส่วนของโปรตีนและ RNA ที่ควบคุมการแสองออกมาทางพันธุกรรมของยีน เป็นกลไกการประมวลผลสารสนเทศในยุคที่ 3 (จากสมองและระบบประสาทของสิ่งมีชีวิต) จักรวาลในยุคที่ 3 เริ่มจากความสามารถของสัตว์ยุคแรกๆที่จะจำรูปแบบ ซึ่งยังคงเป็นส่วนสำคัญมีส่วนช่วยในการทำกิจกรรมส่วนใหญ่อยู่ในสมองของเรา สุดท้ายแล้วสปีชีของเราจะพัฒนาหรือวิวัฒนาการสร้างรูปแบบการคิดในเชิงนามธรรมของโลกที่เรามีประสบการณ์ และพิจรณาไตร่ตรองหาเหตุผลที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบที่รู้จำไว้เหล่านั้น เรายังมีความสามารถที่จะออกแบบโลกอยู่ในใจ ใตความคิดและนำความคิดเหล่านี้มาสู่การปฏิบัติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น